یادمان باشد درمان هیپرناترمی غالبا شامل درمان کمبود حجم با نرمال سالین، سپس از مایعات هیپوتونیک می باشد. درمان هیپوناترمی، محدودیت مصرف آب آزاد و در موارد شدید با تجویز سدیم می باشد. در صورت ایجاد علائم عصبی باید نرمال سالین 3 درصد تجویز گردد. درمان هیپرکالمی، قطع منبع خارجی پتاسیم (مایعات وریدی و روده ای)، خارج کردن پتاسیم (کی اگزالات خوراکی یا وریدی و دیالیز)، شیفت پتاسیم به داخل سلول (یک آمپول گلوکز50 و 5 واحد انسولین رگولار، یا یک آمپول بی کربنات IV)، مقابله با اثرات قلبی (10- 5 میلی لیتر محلول کلرید کلسیم یا گلوکونات کلسیم 10 درصد) می باشد. درمان هیپرکلسمی (بالای12) شامل اصلاح کمبود حجم و سپس القای دیورز شدید با نرمال سالین می باشد. درمان هیپوکلسمی با کلسیم خوراکی یا IV (گلوکونات کلسیم 10%) می باشد، البته در ابتدا باید کمبودهای منیزیم، پتاسیم و اختلال PH همراه با هیپوکلسمی نیز اصلاح شوند.