یادمان باشد شایع ترین علت شوک هموراژیک یا هیپوولمیک خونریزی است. تظاهرات بالینی به صورت اندام های سرد و مرطوب، تاکیکاردی، هیپوتانسیون (از دست رفتن بیش از 1.5 لیتر خون)، تاکی پنه و اضطراب می باشد. اندازه گیری میزان لاکتات سرم و کمبود باز دو مقیاس مفید جهت تشخیص این نوع شوک است. معیارهای تشخیصی در شوک کاردیوژنیک که ناشی از نارسایی پمپ گردش خون می باشد عبارتند از: افت ثابت فشارخون SBP <90 برای حدلقل 30 دقیقه، کاهش شاخص قلبی کمتر از 2.2 لیتر در دقیقه، افزایش فشار گوه ای شریان ریوی بیشتر از 15. علائم بالینی در این نوع شوک عبارتند از: هیپوتانسیون، پوست سرد و لکه لکه، کاهش هوشیاری، تاکیکاردی و کاهش نبض ها. در این نوع شوک اکثرا نیازی به لوله گذاری ندارند و لازم است ابتدا اخنلالات الکترولیتی (هیپوکالمی و هیپومنیزیمی) درمان شود. شوک وازودیلاتوری یا سپتیک در اثر اختلال عملکرد اندوتلیوم و عروق، ثانویه به سلول ها و مدیاتورهای التهابی در گردش یا در پاسخ به هیپوپرفیوژن شدید و طولانی مدت ایجاد می شود. علائم بالینی عبارتند از هیپوتانسیون، تب، لکوسیتوز، هیپرگلیسمی، تاکیکاردی. تولید مقادیر زیاد اکسید نیتریک موجب عوارض وازودیلاتوری شوک سپتیک می شود. شوک نوروژنیک عبارت است از کاهش پرفیوژن بافتی به علت از دست رفتن تون وازوموتور بستر شریانی محیطی. اغلب به دلیل صدمات نخاعی متعاقب شکستگی مهره های گردنی یا توراسیک فوقانی ایجاد می شود. هیپوتانسیون به همراه برادیکاردی، گرم بودن اندام، وجود اختلال حسی و حرکتی به دلیل صدمه به نخاع و شواهد رادیولوژیک ناشی از شکستگی مهره ها در شوک نوروژنیک دیده می شود. شایع ترن علل شوک انسدادی پنوموتوراکس فشارنده و تامپوناد قلبی می باشد.