پزشکی بالینی

 اين گزارش، دستورات رژيم غذايي مناسب براي سلامت قلب و افزايش فعاليت فيزيکي را براي پيشگيري از بيماري‌هاي قلبي‌عروقي توصيه مي‌کند.

دو رويکرد اصلي براي کاهش سطح کلسترول در کودکان پيشنهاد شده است: رويکرد جمعيتي که فارغ از نوع خطر، روي تغييرات سبک زندگي براي تمام کودکان متمرکز مي‌شود؛ و رويکرد فردي که بر کساني که در معرض خطر بالايي براي ابتلا به بيماري قلبي‌عروقي قرار دارند تاکيد دارد.

رويکرد جمعيتي، توصيه‌هايي را درباره رژيم و ميزان فعاليت فيزيکي ارايه مي‌کند و بر پيشگيري از بروز غلظت‌هاي غيرطبيعي ليپيد و ليپوپروتئين تاکيد دارد. با وجود اينکه تغييرات فردي، خفيف هستند، اين رويکرد مي‌تواند موجب کاهش تعداد افرادي شود که براي ابتلا به بيماري قلبي‌- عروقي پرخطر هستند. راهکارهاي رژيمي ‌بيان مي‌دارند که کودکان بالاي 2 سال به دنبال مصرف متعادل کالري به وزن سالم مي‌رسند. آنان نسبت به مصرف بيشتر ميوه، سبزيجات، ماهي، غلات کامل و محصولات لبني کم‌چربي و مصرف کمتر آب ميوه، نوشيدني و غذاهاي شيرين و همچنين نمک تشويق مي‌شوند. راهکارهاي جديد نيز توصيه مي‌کنند که اسيد‌هاي چرب ترانس، کمتر از 1 کل کالري را تشکيل دهند. بخش‌هايي از راهکارهاي رژيم غذايي براي کودکان زير 2 سال که به مصرف چربي بيشتري در رژيم غذايي براي حفظ رشد و نمو سريع نياز دارند، توصيه نمي‌شود. با اين همه، هيچ خطري به دنبال تغييرات کوچک رژيم غذايي، حتي بلافاصله پس از قطع شيردهي، بروز نمي‌کند؛ اين تغييرات مي‌تواند شامل تغيير به شير کم چربي پس از سن 12 ماهگي باشد.

رويکرد فردي، روي کودکان در معرض خطر بيماري قلبي- عروقي (مانند کساني که داراي غلظت بالايي از کلسترول تام يا تري‌گليسريد هستند، افراد داراي سابقه خانوادگي بيماري قلبي- ‌عروقي يا کلسترول بالا) متمرکز مي‌شود. اين کودکان، به سطح بالاتري از مداخله نسبت به رويکرد جمعيتي تنها نياز دارند. اين مداخله نخست به تغييرات رژيم غذايي مي‌پردازد، اما اين کودکان ممکن است در صورتي که رژيم غذايي به تنهايي قادر به کاهش غلظت LDL نباشد، به مداخله دارويي نياز داشته باشند (جدول 3). داروهاي موجود براي درمان در کودکان بالاي 8 سال عبارتند از رزين‌هاي متصل شونده به اسيد صفراوي، استاتين‌ها، مهارکننده‌هاي بازجذب کلسترول و فيبرات‌ها. اداره دارو و غذاي ايالات متحده(FDA) استفاده از پراوستاتين (پراواکول) را در کودکان 8 ساله و بزرگتر که هيپرکلسترولمي‌خانوادگي دارند، تاييد کرده است. مداخله دارويي در کودکان کمتر از 8 سال توصيه نمي‌شود، مگر اينکه غلظت کلسترول LDL در آنها به بيشتر از mg/dL‌500 افزايش يافته باشد که اين حالت به طور معمول در نوع هموزيگوت کلسترول بالاي خانوادگي بروز مي‌کند. درمان‌هاي جدي‌تر سطوح بالاي LDL، در کودکاني که از سرطان جان سالم به در برده‌اند يا به ديابت، بيماري کليه، بيماري مادرزادي قلب، يا بيماري‌هاي کلاژن-واسکولار مبتلا هستند، انديکاسيون دارد.

رژيم غذايي توصيه شده براي اين گروه، مشابه با توصيه‌هاي غذايي در رويکرد جمعيتي است، اما رويکرد فردي نيز توصيه مي‌کند که چربي‌هاي اشباع شده، بيشتر از 7 کل کالري و کلسترول رژيم غذايي بيشتر از 200 ميلي‌گرم در روز نباشد. ممکن است براي راهنمايي خانواده‌ها در ايجاد تغييرات غذايي مناسب، انجام مشاوره با متخصص تغذيه در آغاز اين رويکرد ضروري باشد. برخي از کودکان در گروه پرخطر ممکن است از همان ابتدا روي رژيم غذايي با چربي اشباع نشده نسبتا کم باشند و ممکن است ديس‌ليپيدمي‌آنها علت ژنتيکي داشته باشد. در اين صورت، احتمال دارد تعديل رژيم غذايي به تنهايي منجر به رسيدن به غلظت مناسب LDL نشود، اما تغييرات رژيم غذايي ممکن است به استفاده از دوزهاي کمتر داروها در هنگام شروع درمان کمک کند.

تغييرات اضافي ممکن است شامل افزايش مصرف فيبرهاي محلول (اغلب با نياز به تجويز مکمل‌هاي فيبر) باشد که مي‌تواند در کاهش غلظت LDL موثر باشد. محاسبه تعيين دوز مناسب مکمل فيبر به صورت سن کودک به اضافه 5 گرم در روز است و حداکثر دوز 20 گرم در روز براي يک بيمار 15 ساله است. افزودن استانول و استرول‌هاي گياهي به رژيم غذايي نيز ممکن است مفيد باشد و معلوم شده که مي‌تواند موجب کاهش بي‌خطر غلظت کلسترول در بزرگسالان شود. در کنار تنظيم رژيم غذايي، افزايش سطح فعاليت فيزيکي نيز مي‌تواند به بهبود غلظت LDL ،HDL و تري‌گليسيريد کمک کند.