مورد9- استئوبلاستوم دست
استئوبلاستوم يکی از نادرترين تومورهای اوليه استخوان می باشد. اگرچه درگيری استخوان‌های کوچک دست و پا برابر آمارهای موجود سومين محل از نظر شيوع برای اين تومور می‌باشد. گزارشات موجود در مقالات انگليسی زبان در خصوص درگيری دست توسط اين تومور بسيار نادر و کم می باشد.
روش بررسي: علائم بالينی مبتلايان به استئوبلاستوم غيراختصاصی می‌باشد، دردهای شديد شبانه که با مصرف داروها حاوی ساليسيلات بهبود يابند در اين بيماران کمتر گزارش شده و دردهای اين بيماران غالباً دائمی و نامشخص می‌باشند و عمدتاً بيمار قادر به لوکاليزاسيون دقيق محل درد نمی‌باشد و غالباً اين بيماران از ماهها قبل از مراجعات پزشکی از درد شکايت داشته‌اند و لذا سير بالينی طولانی مدتی دارند. تورم در استئوبلاستوم دست يافته ثابتی می‌باشد بطوريکه در تمام بيماران ما ديده شده و وجود داشته است. علائم راديوگرافيک در درگيری دست توسط استئوبلاستوم تشخيصی نمی‌باشند و لذا قبل از عمل جراحی و پاسخ نسجی نمونه گرفته شده در حين جراحی، تشخيص نوع تومور بر مبنای يافته‌های راديوگرافيک و بالينی بسيار مشکل است بطوريکه در تمام بيماران ما، استئوبلاستوما به عنوان اولين تشخيص قبل از عمل جراحی مطرح نبوده است.
يافته‌ها: از نظر آسيب شناسی، استئوبلاستوم شامل يک استرومای بافت همبندی همراه با عروق فراوان می‌باشد که در آن نسوج استئوئيدی و استخوانی اوليه woven به طور فعال ديده می‌شوند. درمان به مرحله (stage) بيماری و محل آن بستگی دارد. در مراحل 1 و 2 بيماری کورتاژ و گرافت استخوانی کافی است. در حاليکه در مرحله 3 بيماری برای جلوگيری از عود بيماری برداشتن وسيع ضايعه ( wide resection ) الزامی است.
نتيجه‌گيري: مهمترين تشخيص افتراقی اين تومور بخصوص در دست استئوسارکوم می‌باشد که در صورت خطای تشخيصی می‌تواند منجر به انجام اعمال جراحی نامناسب در بيمار گردد.
منبع: نشریه دانشکده پزشکی تهران دوره۶۴ شماره۲