پزشکی بالینی

  ایمپلنت Osteocure معمولا برای اعمال جراحی ترمیمی و ضایعات استخوانی- غضروفی پر کردن سوراخ‌هایی که در استخوان ایجاد می‌شوند مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ایمپلنت قابلیت جذب داشته  و دارای ساختمانی منفذ دار است که اجازه رشد طبیعی به بافت را می‌دهد. کیت ایمپلنت osteocure شامل ایمپلنت‌های سیلندری، تجهیزات تحویل و چاقوی قطع زوائد است. اندازه‌های استاندارد این ایمپلنت برای سوراخ‌هایی با عمق 5 تا 12 میلی متر طراحی شده اما ایمپلنت‌های بلند تری برای حالت‌ های خاص نیز وجود دارد.                                                                                                                                با توجه به سایز ضایعه و ناحیه مورد نظر ایمپلنت‌ها با قطرهای مختلفی وجود دارند که با رنگ‌های مختلف کد گذاری شده‌اند. هنگامی که محل ضایعه به حد کافی قابل دید شد غلاف مته مستحکم و نازکی به قوس تالار وارد می‌شود به حالتی که کل ضایعه را در بر گیرد. در زمان کاشت یک مسدود کننده با سایز مناسب به دسته غلاف مته وصل می‌شود تا کاشت را ساده تر کند. غلاف مته به آرامی با خم کردن وسیله به خارج و داخل به سطح غضروفی وارد می‌شود. هنگامی که غلاف مته کمی پیش رفت، مسدود کننده از انتهای آن برداشته می‌شود. عمق می‌تواند به راحتی روی غلاف مته اندازه گیری شود چرا که با واحد اندازه گیری میلی متر، کالیبره شده است. باید غلاف مته به حالت عمود بر ناحیه مفصلی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که  پیوند، پس از کاشت  در حالت تراز باقی می‌ماند. سپس کلاهک فلزی برداشته می‌شود در حالی که غلاف مته در عمق مورد نظر باقی می‌ماند. در مرحله بعد مته مربوطه به غلاف وارد می‌شود و ناحیه ضایعه با عمق طراحی شده، سوراخ می‌شود. عملیات ایجاد حفره تا هنگامی که تماس مته و غلاف قطع شود، ادامه پیدا می‌کند. در مرحله بعد هر دو خارج می‌شوند. حال ماده ایمپلنت پیوندی سیلندری از طریق تجهیزات وارد می‌شود. در یک سر ابزار تحویل پیستون و در سر دیگر ماده ایمپلنتی دیده می شود. پیستون به ناحیه ضایعه وارد شده و محکم فشار داده می‌شود و هم اندازه با حفره ایجاد شده ماده پیوندی از سر دیگر وسیله بیرون می زند که توسط چاقوی قطع زوائد، بریده می‌شود. سپس ابزار تحویل از سر دیگر به ناحیه ضایعه وارد می‌شود و از طریق فشردن سیلندر ایمپلنت به ناحیه وارد می‌شود و این ناحیه کاملا بامان پیوندی فشرده، پر می شود. با کاشت این ایمپلنت، داربست استخوانی ایجاد شده به خون، سلول‌های مغز استخوان و پیشرو اجازه انتقال به حفره را می‌دهند. این داربست استخوانی، از نظر مکانیکی محیطی حفاظت شده برای درمان و رشد سلول ها فراهم می‌آورد. سولفات کلسیم بین 6 هفته تا 6 ماه بعد حل می‌شود و بافت جدید در حفره ایجاد می‌شود. بین 6 تا 12 ماه بعد پلی مر دوباره جذب شده و بافت به تدریج جایگزین می‌شود تا 12 ماه بعد مان پلیمر پیوندی کاملا جذب شده و ناحیه معیوب دارای بافتی جدید می‌شود.

منبع: نشریه مهندسی پزشکی شماره ۹۰