PDF متن کامل مقاله     
فیلم کریکوتیروئیدوتومی    

انديکاسيون‌ها

کريکوتيروييدوتومي يک اقدام اورژانس است که در آن دسته از بيماران دچار ديسترس تنفسي شديد انجام مي‌گيرد که در آنها تلاش براي لوله‌گذاري دهاني- نايي يا بيني- نايي يا با شکست مواجه شده يا همراه با ميزان خطر غيرقابل قبولي تلقي شده است. در اين اقدام يک برش در غشاي کريکوتيروييد که بين غضروف‌هاي تيروييد و کريکوييد قرار دارد، ايجاد و يک لوله تراکئوستومي داخل ناي قرار داده مي‌شود تا تهويه مقدور گردد.

انديکاسيون عمده کريکوتيروييدوتومي ناتواني در برقراري يک راه هوايي از طريق لوله‌گذاري دهاني- نايي يا بيني- نايي است که ممکن است ناشي از آناتومي مشکل‌ساز بيمار، وجود خون بيش از حد در داخل دهان يا بيني، تروماي شديد صورت يا انسداد راه هوايي در اثر آنژيوادم، تروما، سوختگي‌ها يا يک جسم خارجي مسدود کننده راه هوايي باشد.


ميزان شکست لوله‌گذاري در بخش اورژانس و متعاقب آن برقراري راه‌ هوايي از طريق جراحي کمتر از 6/0 است. در بخش اورژانس، کريکوتيروييدوتومي براي 8/2-1 از تمامي موارد تلاش براي لوله‌گذاري در بيماران دچار تروما به کار رفته است. در صورت امکان، کريکوتيروييدوتومي بايد توسط پزشکاني که در امر انجام آن کاملا تعليم ديده‌اند و مهارت يافته‌اند، نظير پزشکان اورژانس، جراحان و پزشکان مراقبت‌هاي ويژه (intensivists)، انجام شود.

لوله تراکئوستومي تعبيه شده در حين عمل کريکوتيروييدوتومي تحت شرايط اورژانس را مي‌توان تا 72 ساعت در محل باقي نگه داشت. به علت عوارض بالقوه کريکوتيروييدوتومي، شامل تنگي زيرگلوت و آسيب به غضروف‌هاي تيروييد و کريکوييد، در صورتي که دسترسي به راه هوايي براي مدتي بيش از 72 ساعت مورد نياز باشد، بايد کريکوتيروييدوتومي به تراکئوستومي تبديل گردد. هرچند تراکئوستومي براي درمان درازمدت ارجح است، بايد در شرايط کنترل شده اتاق عمل انجام شود. در شرايط فوريت‌دار، بايد کريکوتيروييدوتومي انجام گيرد.

در کريکوتيروييدوتومي جراحي يک لوله تراکئوستومي از طريق برشي در غشاي کريکوتيروييد در داخل ناي قرار مي‌گيرد. در کريکوتيروييدوتومي سوزني، يک کاتتر از روي سوزني که غشا را سوراخ کرده است، تعبيه مي‌شود تا امکان تهويه به وسيله جريان پرفشار اکسيژن را فراهم ‌سازد. از آنجا که قطر کاتتر کمتراست، در برقراري تهويه کافي تاثير کمتري دارد و بايد صرفا به عنوان يک اقدام زمان‌ده مورد استفاده قرار گيرد تا آمادگي براي انجام کريکوتيروييدوتومي جراحي يا تراکئوستومي فراهم شود. کريکوتيروييدوتومي سوزني روش ارجح براي برقراري اورژانس راه ‌هوايي در کودکان کمتر از 12-10 سال است چرا که حنجره در اين گروه سني توسط کريکوتيروييدوتومي جراحي آسان‌تر آسيب مي‌بيند و ميزان بروز عوارض راه هوايي متعاقب عمل بالاتر است.


کنترانديکاسيون‌ها

اگر تروماي شديدي به حنجره يا غضروف کريکوييد وارد شده باشد، نبايد کريکوتيروييد‌وتومي انجام گيرد. در مواقعي که لوله‌گذاري دهاني-‌نايي و بيني-‌نايي گزينه‌هاي امکان‌پذيري هستند، بايد قبل از اقدام به کريکوتيروييدوتومي آنها را مورد امتحان قرار داد.


آمادگي

از آنجا که کريکوتيروييدوتومي يک اقدام اورژانس است، ممکن است زماني براي گرفتن رضايت ‌آگاهانه وجود نداشته باشد و يا بيمار قادر به ابراز رضايت نباشد. اين اقدام بايد در شرايط اورژانس، حتي در صورت عدم وجود رضايت‌ آگاهانه، انجام گيرد.

براي استريل کردن و بي‌حسي موضعي موارد زير مورد نياز است: دستکش، يک گان محافظ، يک محافظ صورت، کلرهگزيدين يا بتادين، گاز استريل، ليدوکايين 1 يا 2 با اپي‌نفرين و يک سرنگ 6 ميلي‌ ليتري با سوزن شماره 25.

براي انجام کريکوتيروييدوتومي وسايل زير مورد نياز است: يک لوله تراکئوستومي، دسته بيستوري با تيغ شماره 10 يا 11، يک هموستات خميده، يک گشادکننده تروسو (Trousseau dilator) ، يک قلاب نايي (tracheal hook)، يک سرنگ 10 ميلي‌ليتري و نخ بخيه يا وسيله دوختن. آمبوبگ و منبع اکسيژن به منظور تهويه بيمار پس از انجام کريکوتيروييدوتومي بايد در دسترس باشد. بايد از يک لوله تراکئوستومي با قطر داخلي 6 ميلي‌متر استفاده کرد. وارد کردن يک لوله با قطر داخلي بيش از 7 ميلي‌متر در داخل غشاي کريکوتيروييد مشکل خواهد بود.

لوله تراکئوستومي از 3 بخش تشکيل شده است (شکل1). کانول خارجي داراي يک صفحه گردني است که از پهلوها امتداد يافته تا اين امکان را فراهم سازد که لوله با استفاده از بخيه يا گره پارچه‌اي روي گردن محکم شود.

کانول داخلي در قسمت انتهايي يک تنظيم کننده (adaptor) دارد که به آمبوبگ يا دستگاه تهويه مکانيکي متصل مي‌گردد. ابتوراتور سطح صافي را به منظور هدايت وارد کردن لوله فراهم مي‌کند (شکل 1).

يک لوله تراشه 6 ميلي‌متري را مي‌توان به جاي لوله تراکئوستومي مورد استفاده قرار داد ولي اين گزينه ارجحيت بسيار کمتري دارد چرا که محکم کردن يک لوله تراشه به گردن بيمار بسيار مشکل‌تر است.

از گيره‌ لوله تراشه يا ابزارهاي ديگر مي‌توان به منظور کمک به محکم کردن لوله تراشه به گردن بهره برد. مزيت ديگر لوله تراکئوستومي آن است که از لوله تراشه کوتاه‌تر است و از اين‌رو ساکشن و پاکسازي آن راحت‌تر انجام مي‌شود.

نحوه عمل

بيمار را در وضعيت خوابيده به پشت قرار دهيد. از آنجا که اين اقدام در شرايط بسيار فوري انجام مي‌گيرد، معمولا زماني براي پوشانيدن محل با شان‌هاي استريل(drape) وجود ندارد. در صورتي که زمان اجازه ‌دهد، بايد از کلرهگزيدين يا بتادين استفاده کرد. در صورت بيدار بودن بيمار از بي‌حسي موضعي استفاده کنيد.

دستورات زير براي يک فرد راست دست است. در مواردي که سمت خاصي ذکر شده، لازم است جهت براي افراد چپ دست معکوس شود.

به منظور انجام کريکوتيروييدوتومي، در سمت راست بيمار بايستيد. حنجره را با انگشت شست و انگشت مياني دست چپ ثابت کنيد و از انگشت اشاره خود براي لمس غضروف تيروييد استفاده نماييد. انگشت اشاره خود را به سمت پايين حرکت دهيد تا غضروف کريکوييد را لمس کنيد. فضاي ميان غضروف‌هاي تيروييد و کريکوييد، غشاي کريکوتيروييد است. اينجا جايي است که بايد برش را انجام دهيد (شکل 2).

براي ايجاد يک برش عمودي 5/2 سانتي‌متري در پوست و بافت زيرپوستي از بيستوري استفاده کنيد. از هموستات خميده براي شکافتن غيربُرنده (blunt) بافت‌ زيرپوستي بهره ببريد. برش ابتدايي به دو دليل بايد عمودي باشد: اول اينکه برش عمودي از آسيب به اعصاب حنجره‌اي راجعه که به موازات ناي طي مسير مي‌کنند، پيشگيري مي‌نمايد و دوم اينکه اگر برش اوليه عمودي باشد، در صورتي که در بالا يا پايين غشاي کريکوتيروييد داده شود، مي‌توان آن را در صورت نياز امتداد داد تا به محل اصلي دسترسي پيدا کرد. اگر کار با يک برش افقي بسيار پايين يا بسيار بالا آغاز گردد، بايد يک برش جديد در محل صحيح ايجاد شود.

سپس با استفاده از بيستوري يک برش افقي در غشاي کريکوتيروييد ايجاد کنيد. ممکن است در هنگام ورود به ناي يک صداي تق را احساس نماييد. برش را از يک سمت امتداد دهيد؛ تيغه را بچرخانيد و برش را به سمت مخالف نيز گسترش دهيد.

به منظور اجتناب از نفوذ خيلي عميق و سوراخ کردن مري که در خلف ناي قرار گرفته است، بيش از 3/1 سانتي‌متر (نيم اينچ) به عمق نرويد (شکل 3). براي به حداقل رسانيدن خطر سوراخ کردن مري بيستوري را ميان انگشت شست و انگشت اشاره خود بگيريد و انگشت مياني خود را در کناره بيستوري به پايين برانيد به طوري که 3/1 سانتي‌متر از ديستال تيغ بيرون بماند. در صورتي که بيمار در حال تلاش براي تنفس باشد، هنگامي که وارد ناي مي‌شويد، جريان هوا بايد قابل سمع و همچنين ممکن است قابل مشاهده باشد.

هنگامي که ناي باز شد، اطمينان حاصل کنيد که تيغ در داخل برش باقي مي‌ماند به طوري که ارتباط با ناي هيچ‌گاه قطع نشود. قلاب نايي را وارد کنيد و آن را بر روي قسمت ديستال برش به سمت بالا بکشيد تا حنجره بالا بيايد. هنگامي که قلاب نايي در محل قرار گرفت، مي‌توانيد تيغ را خارج کنيد.

گشادکننده تروسو را وارد و غشا را به صورت عمودي باز نماييد و سپس لوله تراکئوستومي را وارد کنيد. کانول را در محل نگه داريد، ابتوراتور را خارج کنيد و تنظيم‌کننده را متصل نماييد. کاف لوله را با يک سرنگ 10 ميلي‌ليتري باد کنيد. آمبوبگ را متصل و تهويه بيمار را آغاز نماييد. مراقب اتساع قرينه قفسه سينه بيمار و به دنبال سمع صداهاي تنفسي قرينه باشيد. لوله تراکئوستومي را در محل گره يا بخيه بزنيد. سوزن‌ها و تيغ‌ها را در يک ظرف مناسب دور بيندازيد.

در صورتي که از لوله تراشه به جاي لوله تراکئوستومي استفاده شده است، اطمينان حاصل کنيد که لوله تا عمقي بيش از 3-2 سانتي‌متر داخل نشده باشد. جايگذاري عميق‌تر لوله ممکن است باعث شود که لوله به داخل برونش اصلي راست وارد شود.


عوارض

کريکوتيروييدوتومي داراي 3 عارضه عمده است. اول سوراخ شدن مري است که هنگامي رخ مي‌دهد که تيغ خيلي عميق وارد شود. به منظور جلوگيري از اين رويداد، اجازه دهيد که صرفا 3/1 سانتي‌متر از ديستال تيغ وارد ناي شود. دوم آمفيزم زيرپوستي است که در صورتي ممکن است روي ‌دهد که برش افقي بسيار عريض باشد و اجازه دهد که هوا در بافت زيرپوستي به دام بيفتد. سوم خونريزي بيش از حد است که ممکن است هنگامي روي دهد که يک رگ پاره شده باشد. اگر عروق کوچک آسيب ديده‌ باشند، خونريزي را مي‌توان با فشار مستقيم کنترل کرد. در صورت پارگي عروق بزرگ، نظير شريان کاروتيد يا وريد ژوگولار داخلي، ممکن است به ليگاتور نياز باشد.


مراقبت‌هاي پس از کريکوتيروييدوتومي

پس از انجام کريکوتيروييدوتومي، يک گرافي قفسه سينه به منظور تاييد جايگذاري لوله تراکئوستومي تهيه کنيد. پيش‌بيني‌هاي لازم براي تهويه مکانيکي احتمالي را مدنظر داشته باشيد. مشاوره جراحي انجام دهيد تا در صورت لزوم تراکئ

انديکاسيون‌ها

کريکوتيروييدوتومي يک اقدام اورژانس است که در آن دسته از بيماران دچار ديسترس تنفسي شديد انجام مي‌گيرد که در آنها تلاش براي لوله‌گذاري دهاني- نايي يا بيني- نايي يا با شکست مواجه شده يا همراه با ميزان خطر غيرقابل قبولي تلقي شده است. در اين اقدام يک برش در غشاي کريکوتيروييد که بين غضروف‌هاي تيروييد و کريکوييد قرار دارد، ايجاد و يک لوله تراکئوستومي داخل ناي قرار داده مي‌شود تا تهويه مقدور گردد.

انديکاسيون عمده کريکوتيروييدوتومي ناتواني در برقراري يک راه هوايي از طريق لوله‌گذاري دهاني- نايي يا بيني- نايي است که ممکن است ناشي از آناتومي مشکل‌ساز بيمار، وجود خون بيش از حد در داخل دهان يا بيني، تروماي شديد صورت يا انسداد راه هوايي در اثر آنژيوادم، تروما، سوختگي‌ها يا يک جسم خارجي مسدود کننده راه هوايي باشد.

ميزان شکست لوله‌گذاري در بخش اورژانس و متعاقب آن برقراري راه‌ هوايي از طريق جراحي کمتر از 6/0 است. در بخش اورژانس، کريکوتيروييدوتومي براي 8/2-1 از تمامي موارد تلاش براي لوله‌گذاري در بيماران دچار تروما به کار رفته است. در صورت امکان، کريکوتيروييدوتومي بايد توسط پزشکاني که در امر انجام آن کاملا تعليم ديده‌اند و مهارت يافته‌اند، نظير پزشکان اورژانس، جراحان و پزشکان مراقبت‌هاي ويژه (intensivists)، انجام شود.

لوله تراکئوستومي تعبيه شده در حين عمل کريکوتيروييدوتومي تحت شرايط اورژانس را مي‌توان تا 72 ساعت در محل باقي نگه داشت. به علت عوارض بالقوه کريکوتيروييدوتومي، شامل تنگي زيرگلوت و آسيب به غضروف‌هاي تيروييد و کريکوييد، در صورتي که دسترسي به راه هوايي براي مدتي بيش از 72 ساعت مورد نياز باشد، بايد کريکوتيروييدوتومي به تراکئوستومي تبديل گردد. هرچند تراکئوستومي براي درمان درازمدت ارجح است، بايد در شرايط کنترل شده اتاق عمل انجام شود. در شرايط فوريت‌دار، بايد کريکوتيروييدوتومي انجام گيرد.

در کريکوتيروييدوتومي جراحي يک لوله تراکئوستومي از طريق برشي در غشاي کريکوتيروييد در داخل ناي قرار مي‌گيرد. در کريکوتيروييدوتومي سوزني، يک کاتتر از روي سوزني که غشا را سوراخ کرده است، تعبيه مي‌شود تا امکان تهويه به وسيله جريان پرفشار اکسيژن را فراهم ‌سازد. از آنجا که قطر کاتتر کمتراست، در برقراري تهويه کافي تاثير کمتري دارد و بايد صرفا به عنوان يک اقدام زمان‌ده مورد استفاده قرار گيرد تا آمادگي براي انجام کريکوتيروييدوتومي جراحي يا تراکئوستومي فراهم شود. کريکوتيروييدوتومي سوزني روش ارجح براي برقراري اورژانس راه ‌هوايي در کودکان کمتر از 12-10 سال است چرا که حنجره در اين گروه سني توسط کريکوتيروييدوتومي جراحي آسان‌تر آسيب مي‌بيند و ميزان بروز عوارض راه هوايي متعاقب عمل بالاتر است.


کنترانديکاسيون‌ها

اگر تروماي شديدي به حنجره يا غضروف کريکوييد وارد شده باشد، نبايد کريکوتيروييد‌وتومي انجام گيرد. در مواقعي که لوله‌گذاري دهاني-‌نايي و بيني-‌نايي گزينه‌هاي امکان‌پذيري هستند، بايد قبل از اقدام به کريکوتيروييدوتومي آنها را مورد امتحان قرار داد.

آمادگي

از آنجا که کريکوتيروييدوتومي يک اقدام اورژانس است، ممکن است زماني براي گرفتن رضايت ‌آگاهانه وجود نداشته باشد و يا بيمار قادر به ابراز رضايت نباشد. اين اقدام بايد در شرايط اورژانس، حتي در صورت عدم وجود رضايت‌ آگاهانه، انجام گيرد.

براي استريل کردن و بي‌حسي موضعي موارد زير مورد نياز است: دستکش، يک گان محافظ، يک محافظ صورت، کلرهگزيدين يا بتادين، گاز استريل، ليدوکايين 1 يا 2 با اپي‌نفرين و يک سرنگ 6 ميلي‌ ليتري با سوزن شماره 25.

براي انجام کريکوتيروييدوتومي وسايل زير مورد نياز است: يک لوله تراکئوستومي، دسته بيستوري با تيغ شماره 10 يا 11، يک هموستات خميده، يک گشادکننده تروسو (Trousseau dilator) ، يک قلاب نايي (tracheal hook)، يک سرنگ 10 ميلي‌ليتري و نخ بخيه يا وسيله دوختن. آمبوبگ و منبع اکسيژن به منظور تهويه بيمار پس از انجام کريکوتيروييدوتومي بايد در دسترس باشد. بايد از يک لوله تراکئوستومي با قطر داخلي 6 ميلي‌متر استفاده کرد. وارد کردن يک لوله با قطر داخلي بيش از 7 ميلي‌متر در داخل غشاي کريکوتيروييد مشکل خواهد بود.

لوله تراکئوستومي از 3 بخش تشکيل شده است (شکل1). کانول خارجي داراي يک صفحه گردني است که از پهلوها امتداد يافته تا اين امکان را فراهم سازد که لوله با استفاده از بخيه يا گره پارچه‌اي روي گردن محکم شود.

کانول داخلي در قسمت انتهايي يک تنظيم کننده (adaptor) دارد که به آمبوبگ يا دستگاه تهويه مکانيکي متصل مي‌گردد. ابتوراتور سطح صافي را به منظور هدايت وارد کردن لوله فراهم مي‌کند (شکل 1).

يک لوله تراشه 6 ميلي‌متري را مي‌توان به جاي لوله تراکئوستومي مورد استفاده قرار داد ولي اين گزينه ارجحيت بسيار کمتري دارد چرا که محکم کردن يک لوله تراشه به گردن بيمار بسيار مشکل‌تر است.

از گيره‌ لوله تراشه يا ابزارهاي ديگر مي‌توان به منظور کمک به محکم کردن لوله تراشه به گردن بهره برد. مزيت ديگر لوله تراکئوستومي آن است که از لوله تراشه کوتاه‌تر است و از اين‌رو ساکشن و پاکسازي آن راحت‌تر انجام مي‌شود.

نحوه عمل

بيمار را در وضعيت خوابيده به پشت قرار دهيد. از آنجا که اين اقدام در شرايط بسيار فوري انجام مي‌گيرد، معمولا زماني براي پوشانيدن محل با شان‌هاي استريل(drape) وجود ندارد. در صورتي که زمان اجازه ‌دهد، بايد از کلرهگزيدين يا بتادين استفاده کرد. در صورت بيدار بودن بيمار از بي‌حسي موضعي استفاده کنيد.

دستورات زير براي يک فرد راست دست است. در مواردي که سمت خاصي ذکر شده، لازم است جهت براي افراد چپ دست معکوس شود.

به منظور انجام کريکوتيروييدوتومي، در سمت راست بيمار بايستيد. حنجره را با انگشت شست و انگشت مياني دست چپ ثابت کنيد و از انگشت اشاره خود براي لمس غضروف تيروييد استفاده نماييد. انگشت اشاره خود را به سمت پايين حرکت دهيد تا غضروف کريکوييد را لمس کنيد. فضاي ميان غضروف‌هاي تيروييد و کريکوييد، غشاي کريکوتيروييد است. اينجا جايي است که بايد برش را انجام دهيد (شکل 2).

براي ايجاد يک برش عمودي 5/2 سانتي‌متري در پوست و بافت زيرپوستي از بيستوري استفاده کنيد. از هموستات خميده براي شکافتن غيربُرنده (blunt) بافت‌ زيرپوستي بهره ببريد. برش ابتدايي به دو دليل بايد عمودي باشد: اول اينکه برش عمودي از آسيب به اعصاب حنجره‌اي راجعه که به موازات ناي طي مسير مي‌کنند، پيشگيري مي‌نمايد و دوم اينکه اگر برش اوليه عمودي باشد، در صورتي که در بالا يا پايين غشاي کريکوتيروييد داده شود، مي‌توان آن را در صورت نياز امتداد داد تا به محل اصلي دسترسي پيدا کرد. اگر کار با يک برش افقي بسيار پايين يا بسيار بالا آغاز گردد، بايد يک برش جديد در محل صحيح ايجاد شود.

سپس با استفاده از بيستوري يک برش افقي در غشاي کريکوتيروييد ايجاد کنيد. ممکن است در هنگام ورود به ناي يک صداي تق را احساس نماييد. برش را از يک سمت امتداد دهيد؛ تيغه را بچرخانيد و برش را به سمت مخالف نيز گسترش دهيد.

به منظور اجتناب از نفوذ خيلي عميق و سوراخ کردن مري که در خلف ناي قرار گرفته است، بيش از 3/1 سانتي‌متر (نيم اينچ) به عمق نرويد (شکل 3). براي به حداقل رسانيدن خطر سوراخ کردن مري بيستوري را ميان انگشت شست و انگشت اشاره خود بگيريد و انگشت مياني خود را در کناره بيستوري به پايين برانيد به طوري که 3/1 سانتي‌متر از ديستال تيغ بيرون بماند. در صورتي که بيمار در حال تلاش براي تنفس باشد، هنگامي که وارد ناي مي‌شويد، جريان هوا بايد قابل سمع و همچنين ممکن است قابل مشاهده باشد.

هنگامي که ناي باز شد، اطمينان حاصل کنيد که تيغ در داخل برش باقي مي‌ماند به طوري که ارتباط با ناي هيچ‌گاه قطع نشود. قلاب نايي را وارد کنيد و آن را بر روي قسمت ديستال برش به سمت بالا بکشيد تا حنجره بالا بيايد. هنگامي که قلاب نايي در محل قرار گرفت، مي‌توانيد تيغ را خارج کنيد.

گشادکننده تروسو را وارد و غشا را به صورت عمودي باز نماييد و سپس لوله تراکئوستومي را وارد کنيد. کانول را در محل نگه داريد، ابتوراتور را خارج کنيد و تنظيم‌کننده را متصل نماييد. کاف لوله را با يک سرنگ 10 ميلي‌ليتري باد کنيد. آمبوبگ را متصل و تهويه بيمار را آغاز نماييد. مراقب اتساع قرينه قفسه سينه بيمار و به دنبال سمع صداهاي تنفسي قرينه باشيد. لوله تراکئوستومي را در محل گره يا بخيه بزنيد. سوزن‌ها و تيغ‌ها را در يک ظرف مناسب دور بيندازيد.

در صورتي که از لوله تراشه به جاي لوله تراکئوستومي استفاده شده است، اطمينان حاصل کنيد که لوله تا عمقي بيش از 3-2 سانتي‌متر داخل نشده باشد. جايگذاري عميق‌تر لوله ممکن است باعث شود که لوله به داخل برونش اصلي راست وارد شود.


عوارض

کريکوتيروييدوتومي داراي 3 عارضه عمده است. اول سوراخ شدن مري است که هنگامي رخ مي‌دهد که تيغ خيلي عميق وارد شود. به منظور جلوگيري از اين رويداد، اجازه دهيد که صرفا 3/1 سانتي‌متر از ديستال تيغ وارد ناي شود. دوم آمفيزم زيرپوستي است که در صورتي ممکن است روي ‌دهد که برش افقي بسيار عريض باشد و اجازه دهد که هوا در بافت زيرپوستي به دام بيفتد. سوم خونريزي بيش از حد است که ممکن است هنگامي روي دهد که يک رگ پاره شده باشد. اگر عروق کوچک آسيب ديده‌ باشند، خونريزي را مي‌توان با فشار مستقيم کنترل کرد. در صورت پارگي عروق بزرگ، نظير شريان کاروتيد يا وريد ژوگولار داخلي، ممکن است به ليگاتور نياز باشد.


مراقبت‌هاي پس از کريکوتيروييدوتومي

پس از انجام کريکوتيروييدوتومي، يک گرافي قفسه سينه به منظور تاييد جايگذاري لوله تراکئوستومي تهيه کنيد. پيش‌بيني‌هاي لازم براي تهويه مکانيکي احتمالي را مدنظر داشته باشيد. مشاوره جراحي انجام دهيد تا در صورت لزوم تراکئوستومي قطعي قابل انجام باشد. لوله تراکئوستومي تعبيه شده طي کريکوتيروييدوتومي اورژانس را مي‌توان تا 72 ساعت در محل باقي گذاشت.

منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۴۲۵