پزشکی بالینی

به چه مسائلي بايد پرداخت؟
آرنج تنيس‌بازان (اپي‌کونديليت هومرال خارجي) مشکلي شايع با سن اوج 55-35 سال است و نوعا اندام فوقاني غالب را گرفتار مي‌کند. مردان و زنان به ميزان مساوي مبتلا مي‌شوند. اين مشکل احتمالا يک آسيب ناشي از اضافه‌بار و مرتبط با آسيب جزئي يا تشخيص داده‌نشده (ميکروتروما) است. اخذ شرح حال دقيق مي‌تواند تشخيص‌هاي افتراقي از جمله درد ارجاعي و علل موضعي در آرنج مثل بورسيت اوله‌کرانون و استئوآرتريت را رد کند.
درد آرنج تنيس‌بازان غالبا خفيف است. دوره‌هاي درد نوعا 6 ماه تا 2 سال طول مي‌کشند و معمولا ظرف 12 ماه رفع مي‌شوند. درد حاد به صورت تيپيک 12-6 هفته طول مي‌کشد. مسکن‌ها، از جمله داروهاي بدون نسخه استامينوفن، کو-کودامول (co-codamol) يا داروهاي ضد التهاب غيراستروييدي موضعي، در اکثر بيماران باعث تسکين کافي درد مي‌شوند. تزريق کورتيکواستروييدها (از جمله تريامسينولون، متيل پردنيزولون و هيدروکورتيزون) همراه با بي‌حس‌کننده موضعي مي‌تواند در کوتاه‌مدت درد را تسکين بخشد به طوري که نمره متوسط درد (100-0) ظرف 3 هفته از 60 به 20 کاهش يابد ولي اثربخشي آن در درازمدت مشخص نيست. پس از يک سال 7 مورد از هر 10 بيماري که تحت تزريق قرار گرفته‌اند، بدون درد خواهند بود در حالي که اين ميزان در ساير بيماران 8 مورد از هر 10 نفر است.
افزايش پيشرونده فعاليت مفيد واقع مي‌شود. بهتر است از آتل و ارتوز در کنار برنامه‌هاي فيزيوتراپي استفاده گردد.

چه بايد کرد؟
شرح حال
از بيمار در مورد شدت درد و کارهايي که براي رفع آن انجام داده، بپرسيد.
از مدت علايم سوال کنيد.
شرح حال اجتماعي و شغلي مفصلي اخذ کنيد تا علت اپي‌کونديليت و تاثير آن بر زندگي روزمره معلوم گردد. حرکات مکرر مچ دست، به خصوص در مقابل مقاومت (مثل ضربه بک‌هند تنيس) معمولا باعث بدتر شدن بيماري آرنج تنيس‌بازان مي‌شود. به خصوص در شغل‌هايي که با پيچاندن يا بلند کردن مکرر مچ دست همراهند (مثل باغباني، استفاده از صفحه کليد، لوله‌کشي، دکوراتوري و بنايي)، احتمال ايجاد آرنج تنيس‌بازان وجود دارد.

معاينه و درمان
به بيمار خود اطمينان بدهيد.
اطراف آرنج مبتلا را لمس کنيد تا ناحيه حداکثر درد (معمولا روي تاندون اکستانسور مشترک يا اپي‌کونديل خارجي) مشخص گردد.
هنگام اعمال فشار به مچ دست در حالت اکستانسيون (در وضعيت «ايست دادن به اتومبيل‌ها») يا هنگامي که بيمار چيزي را بلند مي‌کند، در دست مي‌گيرد يا مي‌فشارد، به دنبال درد با موقعيت مشخص در آرنج باشيد.
ببينيد آيا بيمار دچار پارستزي يا درد روي آرنج (نادر) هست يا خير.
پس از شرح حال و معاينه تشخيص آرنج تنيس‌بازان را عنوان کنيد. به دنبال انجام بررسي‌هاي بيشتر نباشيد.
به بيمار يک برگه حاوي اطلاعات و تمرينات ورزشي بدهيد.
توصيه‌هاي ويژه‌اي در مورد پرهيز از عوامل تشديدکننده، از جمله اضافه‌بار عضله و حرکات مکرر قدرتمند با آرنج در حالت اکستانسيون، ارايه کنيد.
حدود يک ميلي‌ليتر مخلوط کورتيکواستروييد ـ بي‌حس‌کننده به محل حداکثر تندرنس تا وقتي که پريوست را احساس کنيد، تزريق نماييد. با استفاده از «روش فلفل‌دان» (مکان‌هاي متعدد در اطراف اپي‌کونديل)، تزريق را گسترش دهيد.
کشش‌ها و تمرينات پايه را به بيمار آموزش دهيد يا يک برنامه فيزيوتراپي تجويز نماييد.
داروهاي مسکن تجويز کنيد.

منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۴۶۴