مرگِ اتوپسي آموزشي
در سه دهه اخير موارد اتوپسي در دانشکده‌هاي پزشکي، در آموزش و پژوهش به‌شدت کاهش يافته است. اين امر در سطح جهاني نيز مشهود است و موجب نگراني متخصصان آموزش پزشکي شده است. کاهش ميزان اتوپسي آموزشي، دلايل متعددي دارد که از اهم آنها، اعتماد بيش ازحد بر روش‌هاي تشخيصي جديد و امکانات بکارگيري روش‌هاي درماني تازه است. مقالات متعددي نشان داده‌اند که اين تصور صحيح نبوده و بين 9 تا 40 درصد خطاهاي ماژور بين تشخيص‌هاي باليني و يافته‌هاي پس از مرگ وجود داشته است. به نظر مي‌رسد با توجه به محدود بودن امكانات مدرن تشخيصي اين خطاها در ايران بيشتر باشد. عدم علاقه پزشکان باليني براي درخواست اتوپسي، عدم دسترسي به امکانات اتوپسي در بيمارستان‌ها، عدم مديريت درد‌آشنا و دلسوز، نبود بودجه و مهمتر از همه عدم علاقه خود پاتولوژيست‌ها از علل موثر در كاهش انجام اتوپسي مي‌باشد. يکي از دلايل کمبود اتوپسي آموزشي در ايران عدم آشنائي فرهنگي پزشکان باليني و مردم به فوائد اتوپسي و نقش عظيم آن در درستي تشخيص، درمان مناسب، جلوگيري از هزينه‌هاي بي‌مورد و استفاده از آن در برنامه‌هاي بهداشتي ملي و آموزش صحيح پزشکي است. در اين نوشتار، ما سعي کرديم که اين موارد را با ادّله بيان کنيم و راه‌کارهاي مقابله با کاهش اتوپسي را بنويسيم. توصيه شده است که برنامه آموزش دستياري رشته پاتولوژي، مصوب شوراي آموزش پزشکي و تخصصي در مورد اتوپسي، به‌دقت اجرا گردد. براي بازگرداندن اتوپسي در جايگاه آموزشي خود و جلوگيري از مرگ اتوپسي، نيازمند همکاري و هماهنگي در تمام سطوح آموزش و خدمات پزشکي خصوصاً پاتولوژيست‌ها و پزشکان باليني و نظر موافق کمک مقامات دولتي و قانون‌گذاري دارد.
منبع: مجله دانشکده پزشکی تهران شماره ۹- ۶۴