پزشکی بالینی

هالوکس والگوس که به نام بونيون هم ناميده مي‌شود، به انحراف خارجي اولين انگشت در مفصل متاتارسوفالنژيال اطلاق مي‌شود (شکل). اين حالت عمدتا با درد قسمت مياني پا همراه است که مخصوصا وقتي بيمار کفش مي‌پوشد بيشتر قابل توجه است.

هالوکس‌والگوس مي‌تواند علتي خارجي يا داخلي داشته باشد. نوع کفش و پوشش پا عامل اصلي خارجي براي هالوکس‌والگوس است (نظير کفشي که پاشنه‌هاي باريک و بلند دارد).

دلايل داخلي شامل سابقه خانوادگي (سابقه خانوادگي اين مشکل تا حدود 83 گزارش شده است)، همراه با کف پاي صاف، و کنراکچر تاندون آشيل.

تشخيص افتراقي شامل هالوکس ريجيديتوس (آرتريت مفاصل)، سيزاموئيديت، شکستگي، نقرس، بيماري‌هاي روماتولوژيک، دردهاي نورولوژيک (معمولا ديابت) و عفونت است.

درمان محافظه‌کارانه و با اهميت شامل تعديل نوع کفش، استفاده از کفش پهن با يک کفي نرم و پاشنه کوتاه است. وسايل بدون نياز به نسخه شامل پدهاي مخصوص پنيه‌پا ممکن است علايم بيمار را بهبود بخشد. اگر اين درمان‌ها مفيد نبود، بيمار بايد براي ساخت اسپيلينت متناسب با نياز او به متخصص ارتوپدي ارجاع داده شود. اين امر خصوصا در بيماران با دفرميتي که از انجام عمل جراحي اکراه دارند. برخي مطالعات نشان داده‌اند که ارتوزها اساسا درد پاي مرتبط با هالوکس‌والگوس را بهبود مي‌بخشيد. هالوکس‌والگوس معمولا به آهستگي پيشرفت مي‌کند، بنابراين در صورت شکست درمان نگهدارنده ابتدايي، خطر کم بيمار را تهديد مي‌کند همچنانکه مشخص شده است پيامد‌ نهايي آن هم خطري ندارد.

اگر علي‌رغم درمان نگهدارنده شکايات بيمار کماکان باقي بماند يا اگر دفرميتي پيشرفت کرد، انجام جراحي بايد مدنظر قرار گيرد (جدول). خطرات جراحي هالوکس‌والگوس شامل هالوکس‌واروس (اصلاح بيش‌از حد)، عود و بدترشدن عملکرد است.

هيچ يک از بيماران به سطح فعاليت قبلي خود برنمي‌گردند، و تا يک‌سوم آنها بعد از عمل قادر به پوشيدن کفش مورد علاقه‌شان نخواهند بود.

جراحي معمولا يک روز به طول مي‌انجامد. بيماران بايد تا دو هفته از عصاي زير بغل استفاده نموده بتوانند و سپس به تدريج تحمل وزنشان را افزايش داده و در حدود 6 هفتگي به وضعيت طبيعي برسند.