پزشکی بالینی

اما در 30 تا 35 درصد بيماران هيچ علتي براي اين سندرم پيدا نمي‌شود. بيماران ممکن است دوره ‌هاي مکرري از تشنج را تجربه نمايند و گاهي نيز بدون علامت هستند. تشنج در اين بيماران به صورت‌هاي مختلفي مانند: تونيک، آتونيک و کاهش هوشياري بدون علامت و ميوکلونيک وجود دارد.

بيشتر بيماران مبتلا درجاتي از کاهش توانايي ذهني يا دريافت اطلاعات و پيشرفت‌هاي رفتاري و ذهني را نشان مي‌دهند. در مطالعات انجام شده بر روي بيماران 4 تا 30 سال که بنزل دريافت کرده بودند پيشرفت قابل مالاحظه‌اي در کنترل حملات تشنجي نسبت به گروه کنترل داشته‌اند و حدود 41 درصد بيماران، کاهش در تواتر تشنج تونيک و آتونيک را تجربه نموده‌اند و در20 درصد آنها نيز توالي کليه تشنج‌هاي آنها نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. همچنين بهبود کلي بيماران که توسط والدين آنها گزارش مي‌شد حاکي از تاثير مثبت اين دارو در درمان اين سندرم دارد.

عوارض شايع جانبي اين دارو عبارت‌اند از: سردرد، خواب‌آلودگي خستگي، سرگيجه، عدم تعادل در راه رفتن، دوبيني، تهوع و استفراغ. از سويي خطر افکار يا رفتار خودکشي را در اين بيماران زياد مي‌کند که بايد مورد توجه قرار گيرد. اين دارو، جزو داروهاي Orphan است، زيرا براي درمان بيماري يا شرايطي است که کمتر از 200 هزار نفر را در آمريکا متاثر مي‌کند.

منبع: نشریه سپید شماره ۱۳۳