پزشکی بالینی

ماده موثر موجود در اينترمزو، زولپيدم تارتارات، اولين بار در سال 1992 با نام تجاري آمبين(Ambien) موردتاييد سازمان غذا و داروي آمريکا قرارگرفت. به گفته کارشناسFDA، قرص‌هاي جديد گزينه کم خطرتري در مقايسه با مصرف دوز ثانويه زولپيدم است. اينترمزو همان فرمولاسيون زولپيدم با دوز اندک است. دوز توصيه شده و حداکثر دوز زولپيدم 1/75 ميلي‌گرم در زنان و 3/5 ميلي‌گرم در مردان است که شبي يک عدد قرص مصرف مي‌شود. دوز توصيه شده دارو در زنان پايين‌تر است زيرا کليرانس زولپيدم در زنان در مقايسه با مردان با سرعت کمتري انجام مي‌شود.

تاييد اينترمزو توسط سازمان غذا و داروي آمريکا پس از دوبار رد آن در 2009 و سپس ژولاي 2011 به دليل ناکافي بودن شواهد در زمينه ايمني دارو انجام شد. FDA نگران عوارض احتمالي دارو در روز بعد از مصرف آن از جمله مشکلات حين رانندگي است. FDA مي‌گويد اينترمزو فقط در صورتي بايد مصرف شود که بيماران حداقل 4 ساعت ديگر زمان براي خوابيدن دارند.

اينترمزو در دو مطالعه باليني با شرکت بيش از 370 بيمار مورد بررسي قرارگرفت. بيماران دريافت‌کننده اينترمزو در مقايسه با مصرف‌کنندگان دارونما يا قرص شکر، سريع به خواب‌رفتند. شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده‌شده در اين دو مطالعه عبارت بودند از سردرد، تهوع و ضعف. البته اينترمزو ممکن است همانند هر داروي خواب ديگري عوارض جانبي جدي ايجاد کند؛ از جمله بيرون آمدن از تختخواب بدون بيداري کامل، انجام فعاليتي بدون آگاهي و به خاطر آوردن آن. فعاليت‌هايي که تحت‌تاثير داروهاي درمانگر بي‌خوابي انجام مي‌شوند عبارتند از رانندگي، طبخ و صرف غذا، مکالمه تلفني و خواب گردي(بدون هوشياري فرد در آن لحظه يا به يادآوردن آن در روز بعد.)

بي‌خوابي شرايطي است که طي آن شخصي در به خواب‌رفتن يا ادامه خواب با مشکل روبروست. بي‌خوابي ممکن است با توجه به تعداد دفعات تجربه آن و نيز طول مدت بي‌خوابي، خفيف يا شديد باشد. از جمله عوارض بي‌خوابي شبانه، خواب آلودگي و فقدان انرژي در طول روز است. همچنين بي‌خوابي شبانه باعث اضطراب، افسردگي و تحريک پذيري در فرد مي‌شود. مبتلايان به بي‌خوابي شبانه ممکن است در تمرکز، يادگيري و حافظه دچار مشکل باشند.

منبع: نشریه سپید شماره ۲۸۱