..:::: تاييد ستوکسيماب در بدخيمي سر و گردن ::::..
سازمان غذا و داروي آمريکا به تازگي ستوکسيماب (Cetuximab) با نام تجاري اربيتوکس را براي تجويز همزمان با شيميدرماني بيماران در مراحل پيشرفته بدخيمي سر و گردن مورد تاييد قرار داده است.
اربيتوکس همراه با شيميدرماني در مقايسه با دريافت شيميدرماني تنها، شانس بقاي بيماران را افزايش ميدهد. اربيتوکس از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان انواع خاصي از سرطان کولون مورد تاييد بوده است و از سال 2006 ميلادي براي درمان بدخيميهاي غيرمتاستاتيک سر و گردن در ترکيب با راديوتراپي (راديوتراپي خط اول درمان اين بيماران است)يا به تنهايي نسخه شده است. سرطانهاي ناحيه سر و گردن ، 3 تا 5 درصد از تمامي انواع بدخيمي در آمريکا را شامل ميشوند. اين بدخيميها معمولا در بيني، گلو و دهان رشد مييابند و در مردان و افراد بالاي 50 سال شايع ترند. به گفته ريچارد پازدور، مدير بخش داروهاي هماتولوژي و انکولوژي FDA، توانايي اربيتوکس در افزايش طول عمر مبتلايان به بدخيميهاي سر و گردن براي متخصصان سرطان بسيار بااهميت است. ماهيت تهاجمي بدخيميهاي سر و گردن باعث شده است که نتوان آنها را به خوبي با جراحي يا راديوتراپي کنترل کرد. بنابراين در دسترس بودن گزينههاي درماني ديگر براي کمک به بيمار ضروري است. اثربخشي و ايمني اربيتوکس در بدخيميهاي سر و گردن در يک مطالعه باليني چندمرکزي روي 442 بيمار با متاستاز يا بدخيمي راجعه سر و گردن بررسي شد. بدخيمي شرکتکنندگان در اين مطالعه به اندازه اي گسترده بود که جراحي برايشان فايده?اي نداشت و پيش از اين هم شيميدرماني برايشان شروع نشده بود. نيمي از بيماران ترکيب ستوکسيماب و شيمي درماني(سيسپلاتين يا کربوپلاتين و 5-فلورواوراسيل) و نيمي ديگر شيميدرماني به تنهايي دريافت کردند. در دريافتکنندگان ترکيب ستوکسيماب و شيميدرماني طول عمر به طور متوسط 1/10 ماه در مقايسه با دريافتکنندگان شيميدرماني به تنهايي (7/4 ماه)افزايش يافت.
شايعترين عوارض ناخواسته گزارش شده از سوي دريافتكنندگان ستوكسيماب عبارتند از بثورات پوستي، خارش، سردرد، اسهال، عفونتهاي دستگاه تنفسي، پوست و دهان. همچنين مواردي از واكنشهاي زمان تزريق و حمله قلبي تهديدكننده حيات نيز به دنبال مصرف ستوكسيماب مشاهده شدهاند. بيماران تحتدرمان با ستوكسيماب بايد از مواجهه با نور آفتاب تا حد امكان اجتناب كنند. اربيتوكس ميتواند باعث افت سطح سرمي مگنزيوم، پتاسيم و كلسيم شود.
منبع: نشریه سپید۲۷۸