محققان دانشگاه تورنتو، با مطالعه کودکان مبتلا به دو اختلال نادر ژنتیکی، ژن مرتبط با اضطراب جدایی را کشف کردند. پژوهشگران اضطراب جدایی را در کودکان مبتلا به دو اختلال ژنتیکی نادر به نام 7q11.23 سندرم تکرار یا نسخه نویسی(Dup7q11.23) و سندرم ویلیامز بورن (WBS) ارزیابی کردند.

گفتنی است Dup7q11.23  اختلال رشدی است که مشخصه اضطراب اجتماعی و ترس های خاص در افراد است. این عارضه به علت  کپی های اضافی از 26 ژن که بر روی کروموزوم هفت، از جمله ژن GTF2I ایجاد می شود، به وجود می آید.

کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز - بورن که با حذف 7q11.23 دچار این عارضه می شوند، با اختلال در نقص شناختی روبرو می شوند، اما کاملا اجتماعی هستند و علائمی از نگرانی برای حضور در اجتماع در آن ها دیده نمی شود.

محققان بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه دریافتند که 26 درصد از کودکان مبتلا به Dup7q11.23 ، در مقایسه با کمتر از 5 درصد از کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز – بورن و کسانی که در جمعیت عمومی بودند دارای اضطراب جدایی بودند.

محققان برای یافتن نتایج و بررسی های بیشتر در خصوص ارتباط بین GTF2I(یکی از ژن حذف شده در کودکان مبتلا به سندرم ویلیامز – بورن) و اضطراب جدایی، موش هایی را با هر دو نسخه از ژن اضافی و یا بدون آن پرورش دادند. هنگامی که این موش ها از مادران جدا شدند، نوزادان موش با نسخه های اضافی از ژنی بیشتر از حد طبیعی به صدا درآمدند، در حالی که نوزادان با نسخه های کمتری از این ژن این عکس العمل را از خود نشان ندادند.

نویسنده ارشد این پژوهش لوسی آزبورن از دانشگاه تورنتو می گوید: "تحقیقات ما شواهدی را دال براولین ژنی که عامل اضطراب جدایی در افراد است را فراهم می آورد، به طوری که این یافته ها می تواند منجر به توسعه درمان هدفمند برای اختلالات اضطرابی شود.

 لازم به ذکر است، مشروح این مطالعه سه شنبه گذشته در نشست سالانه انجمن علوم اعصاب در سان دیگو ارائه شد.

منبع: ایسنا