..:::: ما خود مسوول بروز سرطان هستيم ::::..
براساس آخرين بررسي دانشمندان انگليسي، حدود يك سوم سرطان‌ها به وسيله عوامل شايع مربوط به سبك زندگي افراد، يعني دخانيات، رژيم غذايي، الكل و چاقي ايجاد مي‌شود. اين يافته‌ها از مرور جزءبه جزء عوامل محيطي و سبك زندگي بيماران و مقايسه با افراد سالم به دست آمده‌اند.
بسياري از افراد معتقدند كه سرطان مربوط به سرنوشت آنهاست يا در ژن‌هاي آنها نهفته و شانس آنها در قرعه‌كشي زندگي باعث شده تا آن را دريافت كنند اما با نگاهي به شواهد، مشخص مي‌شود كه حدود 40 درصد سرطان‌ها به‌وسيله عواملي ايجاد مي‌شود كه اغلب قادريم آنها را تغيير دهيم. از سوي ديگر يافته‌ها حاكي است تاثير اين عوامل در مردان بيشتر از زنان است.
اين مطالعه كه توسط دانشمندان انگليسي انجام شده و بيشتر بر يافته‌هاي مربوط به اين كشور تمركز دارد به اين معناست كه سالانه حدود 40 درصد سرطان‌ها قابل پيشگيري است، زيرا قابل انتساب به دخانيات، رژيم غذايي ناسالم، نوشيدن الكل و اضافه وزن هستند. در اين ميان سيگار كشيدن مهم‌ترين عامل به حساب مي‌آيد، به طوري كه سالانه بيش از 60 هزار مورد سرطان در بريتانيا از آن ناشي مي‌شود يا به عبارت ديگر يك سرطان از هر 5 سرطان تشخيص داده شده است.
يافته‌هاي ديگري نيز در اين بررسي بسيار تعجب‌آور بودند. محققان در اين رابطه اظهار مي‌دارند كه آنها اصلا انتظار نداشتند خوردن ميوه و سبزي‌ها در جلوگيري از بروز سرطان در مردان اينقدر مهم باشد و در زنان نيز اين انتظار نمي‌رفت كه اضافه وزن اثري به مراتب بيشتر از نوشيدن الكل داشته باشد. اگر بخواهيم درصد مشاركت هر يك از عوامل را در زنان و مردان به تفكيك بيان كنيم در مردان بيشترين و مهم‌ترين عامل، دخانيات است كه 23 درصد سهم دارد. پس از آن نخوردن ميوه و سبزي‌ها با 1/6 درصد، مواجهه شخصي با 9/4 درصد، الكل با 6/4 درصد، اضافه‌وزن و چاقي با 4/1 درصد و قرار گرفتن بيش از حد در معرض آفتاب با 5/3 درصد بيشترين عوامل دخيل دربروز سرطان در مردان هستند. سهم هر يك از عوامل مربوط به شرايط زندگي را در ميان زنان مي‌توان به ترتيب زير برشمرد: دخانيات: 6/15 درصد، اضافه‌وزن و چاقي: 9/6 درصد، عفونت مانند HPV: 7/3 درصد، در معرض اشعه آفتاب قرارگرفتن بيش از حد: 6/3 درصد، نخوردن ميوه و سبزي‌ها: 4/3 درصد و نوشيدن الكل: 3/3 درصد.
اندازه‌گيري‌هايي كه در اين مطالعه مورد استفاده قرار گرفته بود در کسري از جمعيت محاسبه شده و بعضي از عوامل با ديگري همپوشاني داشتند. به طور مثال در سرطان ريه كسر نسبت داده شده به جمعيت براي دخانيات 85 درصد، عوامل شغلي 2/13 درصد، نخوردن ميوه و سبزي‌ها 9 درصد و در معرض اشعه راديواكتيو بودن 7/4 درصد بود كه به دليل همپوشاني‌هاي گزارش شده، جمع اين عوامل از 100 بيشتر مي‌شود. از سوي ديگر عوامل محيطي مسوول 2/89 درصد علل ايجادكننده سرطان ريه بودند، در حالي كه تنها 10 درصد سرطان‌هاي ريه به هيچ يك از اين عوامل ربطي نداشتند.
به هر حال بايد متذكر شد كه داشتن يك زندگي سالم هنوز تضمين‌كننده اين نيست كه خطر ابتلا به سرطان كاهش مي‌يابد. هميشه يك عامل شانس هم وجود دارد. ما مي‌توانيم اين احتمالات را تغيير دهيم، اما نمي‌توانيم عنصر شانس را حذف كنيم. به هر ترتيب بايد همه از يک زندگي سالم پيروي کنند، زيرا داشتن يك زندگي سالم خطر هر نوع بيماري را علاوه بر سرطان كم مي‌كند.
منبع: نشریه سپید شماره ۲۸۲