پزشکی بالینی

نتايج حاصل از اين مطالعه به تازگي در نشريه جاما به چاپ رسيده است. مطالعات پيشين ثابت كردند كه استفاده از ICD مي‌تواند از بروز مرگ ناگهاني قلبي در بيماران مبتلا به نارسايي متوسط قلبي جلوگيري كند. با اين حال استفاده از اين وسيله در مواردي كه بيمار دچار علايم شديد نارسايي قلبي است يا نارسايي به دنبال باي‌پس عروق كرونريا سكته ناگهاني قلب ايجاد مي‌شود، توصيه نمي‌شود. همچنين استفاده از ICD در بيماراني كه نارسايي قلبي آنها تازه تشخيص داده شده،منع شده است. پژوهشگران اين مطالعه معتقدند كه تعداد پزشكاني كه براي كارگذاري ICD به اين نكات توجه مي‌كنند، مشخص نيست. دكتر ساناالخطيب و همكارانش، بيماراني كه بدون توجه به انديكاسيون‌هاي موجود در گايدلاين‌ها، ICD دريافت كرده بودند را در سال‌هاي بين 2006 تا 2009 در چند مركز مجهز قلب و عروق در آمريكا مورد بررسي قرار دادند. در اين سال‌ها در اين مراكز براي 25 هزار و 145 بيمار ICD كارگذاري شده بود كه از ميان 111 هزار و 707 بيمار (5/22 درصد) از شاخص‌هاي لازم براي كارگذاري اين وسيله برخوردار نبودند. در اين بيماران در 8/36 درصد، ICD 40 روز پس از بروز حمله قلبي و در 1/62 درصد موارد، ICD در بيماراني كه نارسايي قلبي آنها به تازگي تشخيص داده شده بود، كارگذاري شده بود.

اين مطالعه نشان داد كه خطر بروز مرگ و مير در بيماراني كه داراي انديكاسيون لازم براي كارگذاري اين وسيله نبودند در 57/0 درصد موارد مشاهده شده در حالي كه اين رقم در بيماراني كه از شاخص‌هاي لازم برخوردار بودند تنها 18/0 درصد بوده است. در بيماران غيرانديكاسيون‌دار ميزان عوارض پس از عمل در 23/3 درصد بيماران مشاهده مي‌شود. در حالي كه ميزان بروز عوارض در بيماران داراي انديكاسيون 41/2 درصد تخمين زده شده است. دكتر الخطيب در اين مورد مي‌گويد: «اگرچه ميزان بروز عوارض ناشي از عمل تفاوت خفيفي با يكديگر دارند، اما همين تفاوت اندك باعث تاثير بزرگي در كيفيت زندگي بيماران عارضه‌دار مي‌شود. از طرف ديگر بروز عوارض پس از عمل سبب طولاني‌مدت شدن زمان بستري بيماران در بيمارستان شده كه اين مساله هزينه سنگيني را بر سيستم بهداشتي – درماني تحميل مي‌كند.

منبع: سپید