..:::: سونوگرافي سنگ‌هاي ديستال حالب را تشخيص مي‌دهد ::::..
معمولا CT اسکن بدون ماده حاجب، روش تصويربرداري خط اول براي موارد شک به سنگ حالب محسوب مي‌شود. با اين حال گاهي براي بيماراني که تحت درمان غير تهاجمي قرار مي‌گيرند (مثلا در مواردي که از دفع سنگ مطمئن نيستيم)، به انجام تصويربرداري پيگيري نياز است. در اين مطالعه راديولوژيست‌هاي نيوزيلندي به ارزيابي اين نکته پرداختند که آيا سونوگرافي پيگيري مي‌تواند سنگ‌هاي ديستال حالب را با دقت شناسايي کند يا خير.
اين مطالعه همگروهي شامل 152 فرد بزرگسال مبتلا به کوليک حاد حالب بود که تحت CT اسکن قرار گرفته بودند و سنگ‌هايي در نزديکي پيوستگاه حالب و مثانه داشتند. پس از يک ماه، تمامي بيماران تحت سونوگرافي ديستال حالب به اضافه CT اسکن (در 92 بيمار) يا راديوگرافي ساده (در 60 بيمار) قرار گرفتند. بررسي سونوگرافي از نظر تکنيکي در 143 بيمار به حد کفايت انجام شد و در هر 33 بيماري که سنگ آن‌ها به وسيله CT اسکن يا راديوگرافي پيگيري تاييد شده بود، وجود سنگ را نشان داد (حساسيت 100). ميانگين اندازه سنگ 7 ميلي‌متر و ميانگين فاصله آن از پيوستگاه حالب و مثانه 13 ميلي‌متر بود. نتيجه مثبت کاذب سونوگرافي در يک مورد از 110 بيمار فاقد سنگ در CT اسکن، گزارش شد (ويژگي 1/99). در اين مطالعه پيگيري، سونوگرافي وجود يا عدم وجود سنگ‌هاي باقي‌مانده را در ديستال حالب (در محدوده 35 ميلي‌متري تا پيوستگاه حالب و مثانه) به دقت مشخص کرد. سونوگرافي يک جايگزين جالب توجه براي CT اسکن است زيرا بيماران به اين وسيله مي‌توانند از مواجهه اضافي با پرتو اجتناب کنند. با اين حال، پيش از درخواست سونوگرافي براي اين منظور، پزشکان بايد با همکاران راديولوژيست خود مشورت کنند تا از کافي بودن مهارت سونوگرافي در مرکز خود مطمئن شوند.
منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۵۱۱