..:::: محققان موفق به پايش فعاليت آنزيم‌ها با نانولوله‌ها شدند ::::..
محققان در دانشگاه کاليفرنيا با متصل کردن يک آنزيم به يک نانولوله کربني، موفق به پايش جزئيات بي‌سابقه‌اي از رفتار آن شده‌اند. اين تکنيک يک راه کاملا جديد براي مطالعه مولکول‌هاي زيستي است و ممکن است براي دسته‌اي از کاربردها در پزشکي مفيد باشد؛ بعضي از اين کاربردها شامل بررسي زيست‌مولکول‌هاي استفاده شده در بيماري‌هاي متنوع يا براي ساخت داروهاي جديد در آينده است.
اين تکنيک جديد بوسيله «فيليپ کولينز» و همکارانش ابداع شده است. اين محققان نشان داده‌اند که قادر به مشاهده تغييرات در شکل يک مولکول ليزوزيم با اتصال آن به يک ترانزيستور اثر ميداني نانولوله کربني، هستند. ليزوزيم را مي‌توان در اشک‌ها و بزاق دهان، از بين ديگر سيال‌هايي که بطور طبيعي وجود دارند، پيدا کرد و باکتري‌هاي مضر در بدن را با تجزيه ديوارهاي سلولي اين ميکروارگانيسم‌ها از بين برد.
«کولينز» توضيح داد: اين آنزيم مولکول بسيار کوچکي بين پنج و هفت نانومتر است که تقريبا 100 برابر کوچکتر ار طول موج نور است. بنابراين ديدن آن با هيچ نوعي از ميکروسکوپ نوري ممکن نيست.
اين گروه تحقيقاتي ابتدا مولکول‌هاي ليزوزيم خالص را به ترانزيستورهاي نانولوله کربني متصل کرد. آنها سپس در يک محلول نمکي دما - اتاق حاوي انواع مختلفي از باکتري‌ها، عبور جريان از اين افزاره را پايش کردند. به دليل اين‌که اين آنزيم با شروع برهم‌کنش با باکتري‌ها تغيير شکل داده و حرکت مي‌كند، اين تکنيک عمل مي‌کند. اين تغييرات عبور جريان سرتاسر اين ترانزيستور را تحت تاثير قرار مي‌دهد.«کولينز» گفت: تغييرات جريان در سرتاسر اين ترانزيستور است که به ما نشان مي‌دهد ليزوزيم در هر لحظه چه کاري انجام مي‌دهد. در غياب باکتري‌ها، تغييري اتفاق نمي‌افتد، اما زماني که باکتري‌ها موجود هستند، سيگنال‌هاي مشخصي مي‌توان مشاهده کرد.
اين محققان با توجه به آزمايش‌هاي خود مي‌گويند که آنها اطلاعات جديد مهمي در مورد ليزوزيم و چگونگي کار کردن آن بدست آورده‌اند. «کولينز» مي‌گويد براي مثال، ما اکنون از اين‌که اين آنزيم چگونه سرعت خود را تغيير مي‌دهد و راه خود را در سرتاسر ديواره سلولي يک باکتري پيدا مي‌کند، درک بهتري داريم. با اين حال مهمترين جنبه کار ما اين حقيقت است که ما راه کاملا جديدي براي مطالعه مولکول‌هاي زيستي شرح داده‌ايم.بر اساس اين گزارش، اين محققان جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله «Science» منتشر کرده‌اند.
منبع: ایسنا