نوع جدیدی از سیستم رهاسازی دارویی که از غشاهای پلیمری ساخته شده، توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا ارائه شده است. این سیستم می‌تواند دارو را در یک بازه زمانی چند ماهه به آهستگی رهاسازی کند. از این سیستم می‌توان در رهاسازی‌های مختلف به‌ ویژه در نواحی که در دسترس نیست، استفاده کرد.

یکی از کاربردهای مهم نانوپزشکی، رهاسازی دارو با استفاده از حاملین کوچک دارو است. چنین ادواتی با استفاده از نانوذرات توخالی که حاوی مولکول‌های درمانی هستند، ایجاد می‌شود. با این حال غشاهای نانوساختاری که دارو می‌تواند میان نانوفیلم و لایه پشت آن قرار گیرد نیز برای استفاده در رهاسازی مستعد است.

مزیت این غشاها آن است که مولکول دارو می‌تواند ابعادی در حد حفره‌های غشاء داشته باشد. حفره‌های غشاء بین چند ده نانومتر تا چند صد نانومتر قطر دارند. این سیستم‌ها می‌توانند دارو را به آهستگی رها کنند، دلیل این امر آن است که آنها از میان حفره سلولی عبور می‌کنند.

تا کنون، بیشتر نانوساختارهای ایجاد شده از جنس مواد معدنی نظیر سیلیکون، آلومینیوم و تیتانیوم بوده‌اند به این دلیل که تولید این ترکیبات ساده‌تر است. مشکل کار اینجاست که این ترکیبات معمولا سخت و انعطاف ناپذیر بوده و با محیط زنده سازگاری ندارند.

غشاهای پلیمری نانوساختار می‌توانند نقش مهمی در حل این مشکل ایفا کنند. «تجای دسای» و همکارانش روی پلیمرهای قابل تجزیه در محیط زنده تحقیق می‌کنند. پلیمرهایی نظیر پلی کربولاکتیک عناصر فعالی در زمینه رهاسازی دارو محسوب می‌شوند.

محققان پلی کربولاکتیک را در قالبی از جنس اکسید روی ریختند و غشائی نانوساختاری از جنس پلی کربولاکتیک ساختند؛ این غشاء دارای حفره‌هایی نانومقیاس بود به طوری که امکان رهاسازی پروتئین درمانی ایمونوگلوبین جی در طول بازه زمانی هفت ماه از آن امکان پذیر بود.

این تیم تحقیقاتی موفق شد این غشاء را با روش چرخش ماده روی سطح جهت ایجاد لایه نازک، تولید کند. پلی اتیلن گلیکول روی الگویی از جنس اکسید روی قرار داشت و برجستگی‌های موجود در اکسید روی موجب تشکیل نانوحفره‌ها شد. تحت شرایط مشخصی، فیلم پلی اتیلن گلیکول تشکیل شبکه‌ای می‌دهد که با زدودن پلی اتیلن گلیکول، فیلم پلی کربولاکتیک ایجاد می‌شود.

«دسای» می‌گوید: ما نشان دادیم که پروتئینی نظیر LgG می‌تواند به آرامی و یکنواختی در یک غلظت مناسب در طول چهار ماه از این سیستم رها شود. چنین رهاسازی پیش از این امکان پذیر نبوده است.

منبع: ایسنا