محققان يک سري از بيومارکرهاي RNA را در خون يافته‌اند که مي‌تواند براي انجام تستي مورد استفاده قرار گيرند که خطر احتمال خودکشي يک فرد را قبل از اقدام به اين کار مورد ارزيابي قرار دهند. Mediدر اين مطالعه پژوهشگران گروه بزرگي از مردان را که از 4 مطالعه کوهورت انتخاب کرده بودند، در طول 3 سال مورد ارزيابي قرار دادند. تمامي اين افراد با تشخيص اختلال دوقطبي تحت بررسي بودند. اين بيماران بارها مورد مصاحبه قرار گرفتند: يک بار در ابتداي مطالعه و تا سه بار نيز در طول مطالعه که هربار نيز آزمايش خون از آنها گرفته مي‌شد. در طول هر مصاحبه براساس Hamilton Rating Scale for Depression-17 به آنها نمره داده مي‌شد. در اين سيستم، احساس خودکشي در فرد سطح‌بندي مي‌شود. محققان سپس خون افراد شرکت کننده را مورد آزمايش قرار دادند. اين افراد تمايل شديدي را به انجام خودکشي تا عدم علاقه به انجام اين کار ابراز کرده‌ بودند. نتايج نهايي حاکي از آن بود که تفاوت‌هاي ژنتيکي قابل توجهي ميان بيماراني که به شدت به خودکشي فکر مي‌کردند و آنهايي که تمايلي به اين کار نشان نمي‌دادند وجود داشت. آنها همچنين مارکر SAT1 را در خون بيماران يافتند که تحت نام «سيگنال بيولوژيکي» نام گرفته که مرتبط با افکار خودکشي است. در حمايت از يافته‌هايشان، محققان نمونه خون بيماراني را مورد ارزيابي قرار دادند که به خودکشي اقدام کرده بودند. نمونه خون آنها نيز نشان داد که مارکر SAT1 در خون آنها نيز افزايش يافته بوده است. در ادامه مطالعه، نمونه خون دو گروه ديگر از بيماران مورد ارزيابي قرار گرفت. آنها دريافتند که سطح بالاي خوني اين مارکر مخصوص با احتمال بستري شدن در بيمارستان به دليل خودکشي در آينده مرتبط است. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است که خودکشي معضلي بزرگ در حوزه روانپزشکي است و بسيارند بيماراني که در مصاحبه‌هايشان حرفي از افکار خودکشي نمي‌زنند، بنابراين نمي‌توان براي آنها کاري کرد. بنابراين بايد به دنبال راه‌هاي ديگري براي تشخيص زودهنگام احتمال اقدام به خودکشي بود.
دانشمندان در ادامه مقاله خود متذکر مي‌شوند که اگرچه اين بيومارکرها مي‌توانند براي تشخيص احتمال انجام خودکشي مورد استفاده قرار گيرند، بايد توجه داشت که اين تست تنها روي مردان انجام شده و مسلما تفاوت‌هاي جنسيتي نيز ميان بيماران ديده مي‌شود. بنابراين انجام مطالعه‌هاي بيشتر روي زنان نيز مورد لزوم است. همچنين بررسي دو گروه از بيماران زن و مرد و توجه به اختلاف‌هاي آنها. در پايان محققان اميدوارند که اين بيومارکرها همراه با ديگر ابزار تشخيص تحت بررسي، مانند تست‌هاي نوروسايکولوژيکي و چک‌ليست‌هاي  اجتماعي ـ جمعيت‌شناختي به تشخيص بيماران در معرض خطر اقدام به خودکشي کمک شاياني نمايد و به اين ترتيب بتواند زندگي‌هاي زيادي را نجات دهد.

منبع: سپید ۳۶۷