..:::: شناسايي سلول‌هاي سرطاني در خون با نانوذرات ::::..
تشخيص زودهنگام سرطان در درمان موفق آن بسيار ضروري است. در بسياري موارد از زنده‌بيني (بيوپسي) براي تشخيص سرطان استفاده مي‌شود. «زنده‌بيني مايع» روش جديدي است که در آن سلول‌هاي سرطاني موجود در جريان گردش خون (CTCها) از نمونه‌هاي خوني گرفته شده و مورد بررسي قرار مي‌گيرند؛ با افزايش دقت زنده‌بيني مايع اين روش مي‌تواند جايگزين روش تهاجمي زنده‌بيني در تشخيص تومورهاي متاستاتيک (جابه‌جا شونده) شود. CTCها مي‌توانند در تشخيص انتشار سرطان، پيش‌بيني وضعيت بيمار و حتي تعيين اثر درمان‌هاي صورت گرفته مورد استفاده قرار گيرند. با در نظر گرفتن اين واقعيت که خون انسان مجموعه بسيار پيچيده‌اي از سلول‌ها و متابوليت‌هاي مختلف است، تشخيص دقيق CTCها در خون بسيار دشوار است.
دکتر «آلفردو دلا اسکوسورا مونيز»، محقق ارشد گروه نانوالکترونيک زيستي و زيست‌حسگرها در موسسه نانوفناوري کاتالان مي‌گويد: اصلي‌ترين روش شناسايي CTCها برچسب‌زني آنها با پادتن‌ها (immunocytometry) و سپس آناليز فلورسانسي و يا تشخيص بيان نشانگرهاي تومور با استفاده از واکنش زنجيره‌اي پليمراز معکوس است. با اين حال جداسازي CTCها از مايعات بدن به روش‌هاي پيچيده‌اي نياز دارد که اغلب از کارايي و خلوص محصول پاييني برخوردارند.
«اسکوسورا» و همکارانش يک روش الکتروشيميايي ساده و سريع براي تشخيص کمي سلول‌هاي سرطاني در گردش خون ابداع کرده‌اند؛ در اين روش به طور هم‌زمان از دانه‌هاي مغناطيسي پوشيده شده با پادتن و نانوذرات طلاي پوشيده شده با پادتن استفاده مي‌شود. ذرات مغناطيسي به‌ذصورت انتخابي به سلول‌هاي سرطاني پيوند يافته و سپس با استفاده از يک ميدان مغناطيسي آنها را از نمونه خون جدا مي‌کنند؛ نانوذرات طلا نيز به سلول‌هاي سرطاني متصل شده و در تشخيص الکتروشيميايي نهايي اين سلول‌ها به کار مي‌روند. «اسکوسورا» مي‌گويد: مزيت اصلي اين راهکار نسبت به روش‌هاي قبلي در روش تشخيص الکتروشيميايي حساس و کمي مورد استفاده نهفته است. وي مي‌افزايد: حساسيت بالا، سادگي، هزينه پايين، استفاده راحت و کوچک و قابل حمل بودن سامانه تشخيص الکتروشيميايي آن را براي استفاده در محل مورد نياز مناسب مي‌كند. به علاوه، استفاده از برچسب‌هاي الکتروکاتاليزوري نانوذرات طلا موجب ايجاد رکوردهاي الکتروشيميايي بسيار ساده‌اي مي‌شود که امکان تشخيص سريع و کمي سلول‌ها را در نمونه ايجاد مي‌کند.
هدف اين گروه تحقيقاتي استفاده از اين روش روي نمونه‌هاي واقعي انساني است که در آن سلول‌هاي ديگر، پروتئين‌ها و متابوليت‌هاي مختلف حاضر هستند. جزئيات اين کار در مجله «Nano Letters» منتشر شده است.
منبع: ایسنا