استفاده از پتانسيل‌هاي طبيعت، ايمن‌ترين راه مبارزه با بيماري سرطان است. اخيرا محققان دانشگاه پلي‌تکنيک هنگ‌کنگ قدم‌هاي تازه‌اي در اين مسير برداشته‌اند. آنها درصدد ساخت نانوذرات با استفاده از نوعي قارچ هستند که بتواند با تومورهاي سرطاني مقابله کند.

سرطان واژه‌اي ترسناک براي بسيار از مردم است. برخي از انواع سرطان‌ها کشنده بوده و درمان آنها دشوار است از سوي ديگر روش‌هاي درماني نظير شيمي درماني داراي عوارض جانبي و صدمات فيزيکي هستند به‌طوري که تاثير منفي اين عوارض گاهي بيشتر از خود بيماري سرطان است. اگر داروهاي ضد سرطان ريشه در مواد طبيعي داشته باشند، چه اتفاقي خواهد افتاد؟ محققان معتقدند که چنين داروهايي مي‌تواند روش درمان ايمن‌تري نسبت به داروي‌ها رايج باشد.

گروه تحقيقاتي دانشگاه پلي تکنيک هنگ کنگ قدم تازه‌اي در مسير توليد نانوذرات درمان کننده تومور برداشتند. مواد طبيعي که در يک نوع قارچ موسوم به قارچ شير ببر وجود دارد مي‌تواند به توليد اين داروي ضد سرطاني کمک کند. ونگ کا هينگ، قائم مقام مديريت مرکز تحقيقاتي ايمني غذا در اين دانشگاه، دريافته است که کمپلکس پروتئين-پلي ساکاريد (PSP) مي‌تواند سلنيم را به نوعي داروي ضد سرطان تبديل کند. سلنيم ماده غذايي رايجي است.

اين دارو مي‌تواند بيماران سرطاني مبتلا به سرطان سينه را در سراسر جهان درمان کند. سلنيم ماده معدني است که براي سلامتي بسيار مفيد است، اين ماده قادر است سيستم ايمني بدن را در برابر آلودگي‌هاي ويروسي مقاوم کند. سلنيم در مقياس نانو داراي خواص ضد سرطاني است، اما اين نانوذرات به يکديگر چسبيده و عملکرد نانوذرات را مختل مي‌کند به‌طوري که خواص ضد سرطاني آن کاهش مي‌يابد. يافتن راه يا ماده‌اي که اين فرآيند به هم چسبيدن را متوقف کند بسيار دشوار است، به‌طوري که دانشمندان از اين موضوع به‌عنوان يافتن سوزني در انبار کاه ياد مي‌کنند.

اين گروه تحقيقاتي از اين قارچ به‌عنوان پايدار کننده در سنتز نانوذرات استفاده کردند، نتايج نشان داد که نانوذرات توليد شده از کيفيت بالايي برخوردار بوده و قادر است رشد تومورهاي سرطاني را متوقف کند، اين کار با تحريک سلول براي از بين بردن خود اتفاق مي‌افتد. قدم بعد در اين پروژه تست اين دارو روي حيوانات است.

اين تحقيق هنوز در مراحل ابتدايي است، در صورت موفقيت آن، مي‌توان دارويي با سميت کمتر براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني توليد کرد، دارويي که به بافت‌هاي زنده آسيبي نمي‌رساند و اثرات جانبي کمتري دارد.

منبع: ایسنا