پزشکی بالینی

مطالعات نشان داده‌اند که برخي از داروهاي مورد استفاده در کنترل آسم که با عنوان بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر شناخته مي‌شوند. اگر به تنهايي در کودکان تجويز شوند، با افزايش خطر بروز عوارض جدي همراه خواهند بود؛ عوارضي نظير افزايش نياز به بستري بيمارستاني، اينتوبه و مرگ در کودکان دريافت‌کننده اين گروه داروهاي ضدآسم از بزرگسالان بيشتر است. البته، هرگاه بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر در ترکيب با کورتيکواستروييدهاي استنشاقي مورد استفاده قرار گيرند، بيماران با افزايش خطر مواجه نخواهند بود. نتايج به‌دست آمده از مطالعه اخير در شماره نوامبر نشريه متخصصان بيماري‌هاي اطفال به چاپ رسيد. اولين بار در سال 2005 سازمان غذا و داروي آمريکا در زمينه ايمني بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر تحقيق کرد و به احتمال افزايش خطر بروز عوارض جدي متعاقب مصرف آنها پي برد. در سال 2008 ميلادي، اولين متاآناليز براي بررسي ايمني بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر ترتيب داده شد. براساس نتايج اين آناليز، کميته مشورتي سازمان غذا و داروي آمريکا به محدودسازي مصرف بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر فقط به موارد همراه با کورتيکواستروييدهاي استنشاقي راي داد. متاآناليز اخير نيز براي گسترش و بررسي بيشتر يافته‌هاي آناليز اول ترتيب داده شد. در متاآناليز اخير 110 مطالعه باليني با شرکت نزديک به 6100 نفر از مبتلايان به آسم حضور داشتند. در مجموع اين مطالعات سن افراد بالاي 4سال بود. برخي از آنها تجربه مصرف داروهاي گروه بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر را داشتند و برخي ديگر نداشتند. در کل، محققان دريافتند که 6/3حادثه بيشتر به ازاي هر هزار بيمار در سال، در بيماران تحت درمان با بتاآگونيست‌هاي طولاني‌اثر در مقايسه با آنها که اين دارو را مصرف نمي‌کنند رخ داده است. حوادث عبارت بودند از بستري بيمارستاني مرتبط با آسم اينتوبه و مرگ. در کودکان 4 تا 11 سال، تفاوت بين دو گروه 4/30حادثه به ازاي هر هزار بيمار در سال و در کودکان 12 تا 17 سال، تفاوت 6/11حادثه به ازاي هر هزار بيمار در سال بود. در بين اين کودکان شايع‌ترين عارضه، بستري بيمارستاني مرتبط با حمله آسم گزارش شد.