پزشکی بالینی

زبان جغرافيايي که با عنوان گلوسيت‌ مهاجر خوش‌خيم يا اريتم ميگرانس نيز شناخته مي‌شود، 14-1 درصد از جمعيت ايالات متحده را مبتلا مي‌سازد و اتيولوژي نامشخصي دارد. اگرچه پژوهش‌هاي قبلي حاکي از همراهي اين اختلال با ديابت، پسوريازيس، درماتيت سبوره و آتوپي بوده‌اند، بررسي اخير داده‌هاي جمعيتي از بيماران آمريکايي اين يافته‌ها را تاييد نکرده است. شيوع اين اختلال در افراد سفيدپوست و سياه‌پوست در مقايسه با آمريکايي‌هاي مکزيکي‌تبار بيشتر است. اين بيماري با زبان شقاق‌دار همراهي مثبت و با سيگار کشيدن همراهي معکوس دارد.
در مبتلايان به زبان جغرافيايي در سطح دورسال زبان نواحي آتروفي پاپي‌ها نماي مسطحي پيدا مي‌کند که به وسيله حاشيه‌هاي برآمده مضرس احاطه شده است. نواحي آتروفي به صورت خودبه‌خود بهبود مي‌يابند و ضايعه در قسمت ديگري از زبان ايجاد مي‌شود. بنابراين زبان ظاهري چندرنگ و ناهمگون پيدا مي‌کند. اين ضايعه خوش‌خيم و محدود به يک ناحيه است و معمولا جز اطمينان‌بخشي به درمان ديگري نياز ندارد. ممکن است برخي مبتلايان نسبت به غذاهاي داغ يا ادويه‌دار حساسيت داشته باشند. ژل‌هاي استروييدي موضعي (مانند خمير دندان تريامسينولون) و دهان‌شويه‌هاي آنتي‌هيستاميني (به عنوان مثال الگزير ديفن‌هيدرامين 5/12 ميلي‌گرم در 5 سي‌سي که به نسبت 1 به 4 با آب رقيق شده باشد) مي‌توانند حساسيت زبان را کاهش دهند.

منبع فارسی: نشریه نوین پزشکی شماره ۴۷۱ 
منبع اصلی: نشریه آکادمی پزشکان خانواده آمریکا