..:::: ساعتهاي طولاني كار شما را افسردهتر ميكند ::::..
نتايج مطالعههاي جديد نشان ميدهد كاركردن طولانيمدت به عنوان يك عامل خطر براي ابتلا به افسردگي به حساب ميآيد. محققان فنلاندي در يك مطالعه كوهورت آيندهنگر نشان دادند افرادي كه 11 ساعت يا بيشتر در روز كار ميكنند، نسبت به كساني كه 7 تا 8 ساعت در روز كار ميكنند، 2 تا 5 برابر احتمال بيشتر براي ابتلا به اپيزودهاي دپرسيون ماژور دارند. نتايج اين تحقيق در نشريه PLoS ONE به چاپ رسيده است. اين كوهورت در برگيرنده 1626 مرد و 497 زن بوده است. متوسط سن اين افراد 47 سال و همگي سالم بودند و هيچ علايمي از افسردگي را در بدو ورود به مطالعه ذكر نميكردند. از آنها درباره ساعتهاي كاريشان پرسيده شد و در نهايت به مدت 8/5 سال پيگيري شدند. در پايان دوره پيگيري افراد دوباره مورد بررسي قرار گرفتند و وجود يك اپيزود افسردگي ماژور در طول 12 ماه گذشته با استفاده از پرسشنامه دانشگاه ميشيگان ارزيابي شد.
محققان در تحليل نتايج نهايي اذعان ميكنند افراد سالمي كه 11 ساعت يا بيشتر در طول روز در ابتداي مطالعه كار ميكردند، 43/2 مرتبه بيشتر احتمال دارد در طول 4 تا 5 سال آينده با تشخيص دپرسيون تحت معالجه قرار گيرند. اين عدد پس از تطابق ديگر عوامل اجتماعي افراد شركت كننده به دست آمده است.
پس از تطابق بيشتر از نظر بيماري مزمن فيزيكي، سيگاركشيدن، مصرف الكل، وضعيت كاري و حمايتهاي اجتماعي مرتبط با كار، نسبت خطر ابتلا به افسردگي، 52/2 محاسبه شد.
اين مطالعه همچنين نشان داد وضعيت بالاي اقتصادي – اجتماعي كه با احتمال افزايش ساعتهاي كار طولاني به دست ميآيد، به نظر ميرسد محافظي عليه افسردگي باشد. در هر صورت نتايج اين مطالعه و ارتباط مثبت ميان ساعتهاي طولاني كار و افسردگي همگام با ديگر مطالعههاي انجام شده است كه آن را تاييد ميكنند.
مردم بايد آگاه باشند در ميان بسياري عوامل ديگر، كار بيش از حد ميتواند فرد را در معرض ابتلا به افسردگي قرار دهد و اين وظيفه پزشكان است كه از بيماران خود در ارتباط با ساعتهاي كاريشان سوال كنند و اگر پاسخ مثبت است حتما بدانند براي چه مدتي اين روند ادامه داشته است. البته هنوز مشخص نيست اپيزودهاي كوتاهمدت كار سخت نيز صدمه زننده هستند يا خير و اين مساله بايد در مطالعههاي بيشتر مورد ارزيابي قرارگيرد. در هر صورت جاي شكي نيست كه بسياري از عوامل استرسزا اگر با هم وجود داشته باشند، خطر دپرسيون را بالا ميبرد، بنابراين كاهش اين عوامل مفيد هستند و به هر اندازهاي كه بتوان در ساعتهاي كاري تغييري ايجاد كرد، بهتر است از هيچگونه تغييري.
منبع: نشریه سپید شماره ۲۹۰