..:::: کنترل جراحات مغزي با نانوذرات ::::..
محققان آمريکايي نانوذراتي توليد کردند که ميتواند سوپراکسيدهاي توليد شده در نتيجه جراحات مغزي را خنثي کند. با اين کار مجروحي که دچار عارض مغزي شده، شانس بيشتري براي زنده بودن خواهد داشت.
پژوهشگران دانشگاه رايس با همکاري محققاني از کالج پزشکي بيلور نانوذراتي ساختهاند که ميتواند براي درمان مجروحاني که دچار ضايعه مغزي شدند، مفيد باشد. اين نانوذرات از ترکيب خوشههاي کربني آبگريز با پلياتيلن گليکول (PEG-HCC) توليد شده است. در حال حاضر از اين ماده براي درمان سرطان استفاده ميشود که بعنوان آنتياکسيدان بکار گرفته ميشود.
در مطالعاتي که روي حيوانات انجام شده، با تزريق PEG-HCC در مراحل ابتدايي درمان، تعادل سيستم آوندي مغز بهبود يافته است. با تزريق PEG-HCC به بدن، جريان خون در مغز به سرعت پايدار ميشود که اين موضوع براي درمانهاي اورژانسي بسيار مهم است.
«جيمز تور» از نويسندگان اين مقاله ميگويد: اين ماده ميتواند اولين سپر دفاعي در برابر گونههاي اکسيژن فعال باشد که هميشه در جراحات پزشکي، خواه جراحات حاصل از تصادف خواه جراحات جنگي، مشکل ساز است. وي ميافزايد: زماني که مجروح خون زيادي از دست داده اين مشکل وخيمتر خواهد بود.
در يک جراحت مغزي، سلولها مقادير زيادي از گونههاي اکسيژن فعال را رهاسازي ميکنند که به آنها سوپراکسيد گفته ميشود، اين سوپراکسيدها وارد خون ميشوند. آنها حاوي راديکالهاي آزاد هستند، اين راديکالها الکترونهاي منفردي دارند که معمولا موجب از بين بردن ميکروارگانيسمها ميشود.
ارگانهاي سالم معمولا براي متعادل نگهداشتن سوپراکسيدها از آنزيمي به نام ديسموتاز سوپراکسايد استفاده ميکنند که موجب خنثي شدن سوپراکسيدها ميشود. اما در جراحات مغزي ممکن است سطح سوپراکسيد به حدي بالا باشد که سيستم دفاعي نتواند آن را خنثي کند.
سوپراکسيدها روي مکانيسم خودتنظيمي در مغز تاثير ميگذارند، آنها سيستم چرخهاي را در مغز مديريت ميکنند. زماني که رگها متصاعد ميشود، فشار خون افت ميکند و در صورت انقباض رگها فشار افزايش مييابد. هر گونه اختلالي در اين فرايند ميتواند به مغز آسيب برساند.
محققان اين پروژه با تزريق نانوذرات PEG-HCC فعاليت سوپراکسيدها را متوقف کردند و با اين کار موجب متعادل شدن سيستم خودتنظيمي مغز شدند. بعد از تزريق PEG-HCC، راديکالها با اين نانوذرات پيوند دوگانه ايجاد کرده و غيرفعال ميشوند.
چنين مکانيسمي در بدن موجود زنده وجود ندارد. هرچند آنزيم ديسموتاز سوپراکسيد يک مولکول سوپراکسيد را خنثي ميکند اما يک نانوذره PEG-HCC ميتواند صدها يا هزاران راديکال را از بين ببرد. در واقع يک داروي نانومقياس ميتواند کاري را انجام دهد که يک پروتئين قادر به انجام آن نيست. نتايج اين تحقيق در نشريه «ACS Nano» به چاپ رسيده است.
منبع: ایسنا