مطالعات اخير نشان داده‌اند مبتلايان به پسوريازيس که تحت درمان با گروه دارويي جديد مهارکننده‌هاي فاکتور نکروز تومور قرار دارند و نيز بيماران دريافت‌کننده داروهاي سيستميک قديمي‌تر همراه با فوتوتراپي ممکن است در مقايسه با بيماران مصرف‌کننده داروهاي موضعي کمتر در معرض خطر حمله قلبي باشند. از ميان 8845 شرکت‌کننده در اين مطالعه، در حدود 57 درصد تحت درمان با داروهاي موضعي قرار داشتند و فقط 19 درصد يک مهارکننده نکروز تومور را براي مدت حداقل 2 ماه مصرف کردند و در حدود 24 درصد از درمان‌هاي ديگر همراه با فوتوتراپي سود جستند. بيماراني که درمان با مهارکننده‌هاي فاکتور نکروز تومور را دريافت کردند در مقايسه با مصرف‌کنندگان داروهاي موضعي کاهش 50 درصدي خطر وقوع مشکلات قلبي را تجربه کردند. يک گروه از بيماران تحت مطالعه، يکي از بلوک کننده‌هاي فاکتور نکروز تومور يعني اتانرسپتetanercept ، اينفليکسيماب infliximab يا آداليموماب adalimumab را دريافت کردند. ساير بيماران به طور کاملا تصادفي در گروه دومي قرار گرفتند که داروهاي خوراکي نظير سيکلوسپورين، آسيترتين يا متوترکسات يا فوتوتراپي دريافت کردند و درمان انتخابي براي گروه سوم، فوتوتراپي بود. نتايج مطالعات مذکور نشان داد استفاده از مهارکننده‌هاي فاکتور نکروز تومور مي‌تواند از وقوع حملات قلبي در مبتلايان به پسوريازيس پيشگيري کند.

منبع: سپید ۳۲۱