با توجه به تعدد بيماري‌هاي مرتبط با چاقي، شناسايي رفتارهايي که خطر چاقي را کاهش مي‌دهند، اهميت بسزايي دارد. پژوهشگران انگليسي 740628 شرکت‌کننده مناسب را از «مطالعه ميليوني زنان» (با ميانگين سني 58 سال) که اطلاعاتي در مورد زايمان، شيردهي و قد و وزن آن‌ها در دست بود، انتخاب کردند. هر شرکت‌کننده به طور متوسط صاحب 2 فرزند بود. سابقه شيردهي در 70% زنان وجود داشت که ميانگين مدت آن 1/3 ماه به ازاي هر کودک بود.

در الگوهاي تعديل‌شده بر اساس عواملي از قبيل سن، وضعيت اقتصادي- اجتماعي، وضعيت سيگار کشيدن، فعاليت جسمي و تعداد زايمان‌ها، ميانگين شاخص توده بدن (BMI) در مادران شيرداده نسبت به مادراني که به فرزندان خود شير نداده بودند، به صورت معني‌داري کمتر بود. با تعداد زايمان برابر، افزايش طول مدت شيردهي باعث کاهش ميانگين BMI مي‌شد. نسبت به موارد مجموع شيردهي کمتر از 6 ماه، در زناني که جمعا بيشتر از 6 ماه به فرزندانشان شير داده بودند، BMI کاهش بيشتري را نشان مي‌داد.

BMI در زمان بارداري مي‌تواند هم بر موفقيت شيردهي و هم بر BMI زنان در آينده تاثير بگذارد؛ ولي در اين مطالعه تعديل از نظر اين عامل انجام نشده است. با اين حال، اين نتايج در راستاي حجم فزاينده منابع موجود هستند که نشان مي‌دهند شيردهي منافع مهمي براي سلامت مادران دارد. ساير مطالعات نشان داده‌اند زناني که هرگز به فرزندان خود شير نمي‌دهند، علاوه بر افزايش ميزان سرطان‌هاي تخمدان و پستان، در معرض افزايش خطر چاقي احشايي، ديابت، پرفشاري خون، هيپرليپيدمي و بيماري‌هاي قلبي- عروقي نيز قرار دارند.

منبع: نوین پزشکی ۵۳۷