..:::: زنان مبتلا به سلياك دچار افسردگي و اختلالات تغذيه ميشوند ::::..
نتايج يك مطالعه جديد تاييد ميكند كه زنان مبتلا به بيماري سلياك از افسردگي و اختلالات تغذيهاي رنج ميبرند. به گزارش ايسنا، سلياك يك اختلال سيستم ايمني خودكار بدن است كه با واكنش منفي نسبت به خوردن گلوتن همراه ميشود. متخصصان دانشگاههاي سيراكيوس و دركسل در آمريكا دريافتهاند كه زنان مبتلا به اين اختلال حتي پس از دنبال كردن يك رژيم غذايي عاري از گلوتن باز هم دچار علائم افسردگي و اختلالات تغذيهاي ميشوند.
به گزارش سايت اينترنتي ليو، افراد مبتلا به سلياك اغلب در واكنش به هضم گلوتن دچار دردهاي شكمي، يبوست، كاهش اشتها، اسهال، تهوع و استفراغ ميشوند. به طور معمول در آمريكا از بين هر 105 تا 1750 نفر يك نفر به سلياك مبتلا ميشود. به اين بيماران اغلب توصيه ميشود كه از مصرف مواد غذايي حاوي گلوتن مثل گندم و جو و چاودار خودداري كنند.
پروفسور جوش اسميت كارشناس بهداشت و پزشكي زيست رفتاري در اين باره ميگويد: ما در مطالعات خود متوجه شديم حتي بيماراني كه مشكل خود را با رژيم غذايي عاري از گلوتن كنترل ميكنند هم دچار استرس و افسردگي و اختلالات تغذيهاي ميشوند و اين وضعيت در زنان بيشتر است. وي تاكيد دارد كه نتايج حاصل از اين بررسي، كاربردهاي مفيدي براي افرادي خواهد داشت كه به آلرژيهاي غذايي، ديابت، بيماري crohn، سندرم روده تحريك پذير و سلياك مبتلا هستند.
به گزارش ايسنا، بيماري سلياك يك مشكل گوارشي است كه در پي مصرف پروتئين گلوتن بروز ميكند و علائم آن گاهي به شدت مشكل ساز ميشوند. اين بيماري به پرزهاي روده كوچك آسيب ميرساند و سبب اختلال در جذب مواد مغذي ميشود. افراد مبتلا به سلياك پروتئيني موسوم به گلوتن را كه در نان، پاستا، كلوچهها، پيتزا و بسياري از غذاهاي ديگر حاوي گندم، جو و چاودار موجود است، نميتوانند تحمل كنند. زماني كه بيماران مبتلا به سلياك غذاهاي حاوي گلوتن مصرف ميكنند سيستم ايمني بدن آنها پاسخي را به صورت تخريب روده كوچك منعكس ميكند. اين تخريب به خصوص در پرزهاي انگشتانهاي روده كه مواد مغذي را جذب ميكنند، بروز مينمايد. در پي آسيب ديدن پرزهاي روده، فرد مبتلا بدون توجه به مقدار غذايي كه ميخورد به سوء تغذيه مبتلا ميشود. به دليل اينكه سيستم ايمني بدن خود فرد موجب تخريب و آسيب ديدگي پرزهاي روده كوچك ميشود، اين بيماري به عنوان يك بيماري خودايمني تلقي ميشود.
شرح اين مطالعه در مجله «بيماري مزمن» منتشر شده است.
منبع: ایسنا