محققان دانشگاه هاروارد موفق به ساخت يك دستگاه روباتيك از دي‌ان‌اي شده‌اند كه به طور بالقوه مي‌تواند به جست‌وجوي سلولهاي خاص هدف در تركيب پيچيده‌اي از گونه‌‌هاي سلولي پرداخته و دستورالعملهاي مهم مولكولي مانند دستور خود تخریبی را به سلولهاي سرطاني منتقل كند. اين فناوري كه با الهام از مكانيك سيستم ايمني بدن ساخته شده، ممكن است در آينده براي برنامه‌ريزي واكنش‌هاي ايمني براي درمان بيماري‌هاي مختلف مورد استفاده قرار بگيرد. اين تيم تحقيقاتي از شيوه اوريگامي دي‌ان‌اي براي اين مقصود استفاده كرده كه در آن اشكال و اجسام پيچيده سه‌بعدي با تا كردن رشته‌هاي دي‌ان‌اي ساخته مي شوند. در اين مورد، محققان به ساخت يك روبات مقياس نانو به شكل يك بشكه باز پرداخته كه دو نيمه آن با يك لولا به هم متصل شده‌اند. اين بشكه دي‌ان‌اي كه مانند يك مخزن عمل كرده با چفت‌هاي خاص دي‌ان‌اي بسته باقيمانده كه از قابليت شناسايي و جستجوي تركيبات پروتئينهاي سطح سلول از جمله نشانه‌هاي بيماري برخوردارند. پس از شناسايي اهداف توسط اين چفتها مجددا پیکربندی كرده كه باعث باز شدن دو نيمه مخزن و بيرون ريختن محتويان درون آن مي‌شود. درون اين مخزن مي‌توان انواع مختلف محموله‌ها را از جمله مولكولهاي خاص با دستورالعملهاي رمزگذاري شده پر كرد كه از قابليت تعامل با گيرنده‌هاي علامت دهنده روي سطح سلولهاي خاص برخوردارند. محققان از اين سيستم براي انتقال دستورالعملها كه در قطعات پادتن رمزگذاري شده به دو نوع مختلف سلول سرطاني استفاده كردند. در هر مورد، پيام «فعال‌سازي كليد خودكشي» به سلولها ارسال شدند. اين رويكرد نانودرماني قابل برنامه‌ريزي از روي سيستم ايمني بدون طراحي شده كه درآن سلولهاي سفيد خون به گشت‌زني براي محافظت جريان خون از هرگونه نشانه خطر مي‌پردازند. اين سلولهاي مبارزه با عوفنت مي‌توانند در سلولهاي خاص خانه كرده و علامتهاي جامعي براي خودتخريبي به آنها ارسال كنند. نانوروبات دي‌ان‌اي اين محققان به تقليد از اين بخش با استفاده از اجزاي مولكولي پرداخته كه در آن مي‌توان لولاها و پيامهاي مختلف مولكولي را در داخل و خارج سيستم تحويل زمينه تغيير داد. قدرت برنامه‌ريزي اين فناوري مي‌تواند اميدبخش امكان درمان طيف گسترده‌اي از بيماريها در آينده باشد.
به گزارش ایسنا، با توجه به زيست‌تخريب‌پذير و طبيعي بودن دي‌ان‌اي، نانوفناوري دي‌ان‌اي بخاطر قابليت آن به عنوان يك مكانيزم انتقال دارو و علائم مولكولي كاملا شناخته شده است. اين در حالي است كه چالشهاي قابل توجهي در اجراي آن وجود داشته كه از آن جمله انتخاب گونه ساختاري، چگونگي باز و بسته و دوباره باز كردن آن براي الحاق، حمل و انتقال يك محموله و همچنين چگونگي برنامه‌ريزي اين گونه نانوروباتها هستند. اين سيستم جديد با تركيب چند عنصر جديد براي اولين بار به ارائه يك پيشرفت قابل توجه در غلبه بر اين موانع اجرايي پرداخته است. براي مثال از آنجايي كه سازه شكه‌اي شكل از در بالا و پائين برخوردار نبوده، مي‌توان محموله را در يك گام وارد مخزن كرد. همچنين در حاليكه سيستمهاي ديگر از مكانيزمهاي آزادسازي براي پاسخگويي به دي‌ان‌اي وآران‌اي استفاده مي‌كنند، مكانيزم جديد اين دانشمندان به پروتئينها واكنش نشان داده كه بيشتر بر روي سطح سلولي رايج بوده و تاثير زيادي بر علامت‌دهي تراغشايي در سلولها دارند. همچنين اين اولين سيستم دي‌ان‌اي مبتني بر اوريگامي بوده كه از تكه‌هاي پادتن براي انتقال پيامهاي مولكولي استفاده مي‌كند. اين پژوهش در مجله ساينس منتشر شده است.