پزشکی بالینی

بيماري‌هاي مزمن کليه حدود 27 ميليون فرد بزرگسال را در ايالات متحده مبتلا کرده و با افزايش قابل ملاحظه خطر بيماري‌هاي قلبي-عروقي و سکته مغزي همراه است. بيماران بايد سالانه ارزيابي گردند تا بر اساس عوامل باليني و اجتماعي-جمعيتي معلوم شود در معرض خطر افزايش يافته ايجاد بيماري‌هاي مزمن کليه هستند يا خير. ديابت شيرين، پرفشاري خون و سن بالا، عوامل خطرزاي اصلي ايجاب کننده غربالگري به شمار مي‌روند. ساير عوامل خطرزا عبارتنداز: بيماري‌هاي قلبي-عروقي، سابقه خانوادگي بيماري‌هاي مزمن کليه و اقليت‌هاي قومي و نژادي. مي‌توان از سطح کراتينين سرم براي تخمين ميزان تصفيه گلومرولي استفاده نمود و آزمون نمونه تصادفي ادرار مي‌تواند پروتئينوري را شناسايي کند. پس از تشخيص بيماري مزمن کليه، مرحله‌بندي براساس ميزان تخميني تصفيه گلومرولي، تعيين کننده پيش آگهي، ارزيابي و درمان است. ارزيابي بيشتر بايد متمرکز بر نوع خاص بيماري کليه و شناسايي عوارض مرتبط با مرحله بيماري است. بيماران بايد از نظر عوامل خطرزاي منجر به کاهش بيشتر کار کرد کليه و بيماري‌هاي قلبي- عروقي مورد ارزيابي قرار گيرند. بيماران با ميزان تخميني تصفيه گلومرولي کمتر از mL/min 30 به ازاي 73/1 مترمربع سطح بدن، پروتئينوري قابل ملاحظه يا کاهش سريع کارکرد کليه بايد براي ارزيابي بيشتر و درمان به نفرولوژيست ارجاع گردند.