مطالعه هاي اخير روي ميمون‌ها نشان داده که مصرف درازمدت داروهاي اختلال توجه و تمرکز اثر سوء بر تکامل مغز ندارد. ميمون‌ها براي اين قبيل مطالعات مناسب هستند زيرا دوره کودکي و نوجواني آنها طولاني است بنابراين تظاهرات تغييرات هورموني و فيزيکي در اين حيوانات مشابه انسان است. سن 16 ميمون وارد شده در اين مطالعه معادل انسان‌ها در سنين 6 تا 10 سالگي بود. 8 ميمون براي مدت بيش از يک سال شکل آهسته‌رهش ريتالين را دريافت کردند که معادل مصرف 4 سال اين دارو در کودک آدمي است. 
به 8 ميمون ديگر در گروه کنترل هيچ دارويي داده نشد. اسکن مغز همه ميمون‌ها قبل و بعد از مطالعه تهيه شد تا هرگونه تغيير در ساختار مغزي آنها قابل مشاهده باشد. همچنين محققان رشد فيزيکي ميمون‌ها را تحت‌نظر قرار دادند. پس از يک سال درمان دارويي، هيچ تغيير ساختماني و شيميايي در مغز ميمون‌ها مشاهده نشد و تکامل مغزي آنها نيز کاملا طبيعي بود.
نتايج اين مطالعه در شماره ماه جولاي نشريه نوروسايکو‌فارماکولوژي منتشر شد. 5 تا 7 درصد از کودکان مدرسه‌روي آمريکايي مبتلا به اختلال توجه و تمرکز هستند. براي بسياري از اين کودکان دارو تجويز مي‌شود، اما اطلاعات موجود در مورد آثار درازمدت اين داروها اندک است.