ولفورو(Velphoro) از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان ‌هايپرفسفاتمي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن کليوي که به دياليز نياز دارند، موردتاييد قرار گرفته است. سوکروفريک اکسي هيدروکسايد (Sucroferric oxyhydroxide) با نام تجاري ولفورو، براي کنترل سطح سرمي فسفر در بيماراني که به‌دليل ابتلا به مشکلات مزمن کليوي به دياليز نياز دارند، موردتاييد قرار گرفته است. ولفورو اوايل سال 2014 ميلادي وارد بازار مصرف خواهد شد.
ولفورو که قبلا PA21 ناميده مي‌شد، يک دفع‌کننده فسفر، بدون کلسيم، با پايه آهن و جويدني است. اخذ تاييديه FDA براي اين دارو، به دنبال اعلام نتايج يک مطالعه فاز 3 صورت گرفت. مطالعه مذکور نشان داد ولفورو در مقايسه با سولامر کربنات(Sevelamer carbonate) مي‌تواند با تعداد قرص‌هاي کمتر، ‌هايپرفسفاتمي را به خوبي کنترل کند. در اين مطالعه، متوسط دوز روزانه براي کنترل ‌هايپرفسفاتمي پس از 52 هفته، 3/3 قرص در روز بود.
هايپرفسفاتمي، افزايش غيرطبيعي سطح فسفر خون و يک عارضه شايع، اما خطرناک در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن کليوي است که به دياليز نياز دارند. بيشتر بيماران دياليزي تحت درمان با فسفات‌زداها قرار دارند. البته با وجود در دسترس بودن تعداد قابل‌توجهي داروي فسفات‌زدا، هنوز بيش از نيمي از بيماران به سطح سرمي مطلوب فسفر نمي‌رسند. در برخي از بيماران، عدم رضايت درماني به‌دليل تعداد زياد قرص‌هاي مصرفي و عدم تحمل فسفات‌زدا، علت اصلي ناموفق بودن کنترل سطح سرمي فسفر است. به طور متوسط بيماران دياليزي روزانه نزديک به 19 قرص مصرف مي‌کنند که دفع‌کننده‌هاي فسفات، 5 عدد از اين قرص‌ها را شامل مي‌شود(يعني نصف تعداد قرص‌هاي مصرفي روزانه). دوز آغازين توصيه‌شده ولفورو، روزانه 3 قرص است. (1 قرص به ازاي هر وعده غذا). نتايج به‌دست آمده از مطالعه فاز 3 با شرکت بيش از هزار بيمار در پنجاهمين کنگره انجمن کليه اروپا و انجمن پيوند و دياليز کليوي، اوايل سال 2013 ميلادي ارائه شد. در اين مطالعات، ولفورو يک دفع‌کننده فسفات اثربخش و ايمن، با تعداد قرص مصرفي کم بود.
ولفورو حاوي ترکيب آهن پلي‌نوکلئار-اکسي هيدروکسايد، سوکروز و نشاسته است. هر قرص ولفورو حاوي 500 ميلي‌گرم آهن است. به دنبال مصرف با غذا، ولفورو فسفات موجود در رژيم غذايي را از لوله گوارش جذب و از انتقال آن به درون جريان خون ممانعت مي‌کند. فسفات جذب‌شده در نهايت از راه مدفوع دفع مي‌شود.