..:::: اثرات فيزيولوژيک کشيدن قليان ::::..
انجمن ريه آمريکا مصرف تنباکو از طريق قليان را «يک گرايش نوظهور مرگبار» قلمداد کرده است. قليان کشيدن که قرن‌ها در خاورميانه و جنوب شرقي آسيا مرسوم بوده، اخيرا در کشورهاي غربي نيز خصوصا در ميان جوانان و دانش‌آموزان کالج‌ها محبوبيت فراواني پيدا کرده است. دانش بسيار محدود ما از اثرات فيزيولوژيک قليان اخيرا توسط دو مطالعه جديد تقويت شده است.
در يک فرابررسي، پژوهشگران داده‌هاي حاصل از 6 مطالعه مقايسه‌کننده قليان کشيدن تفريحي، سيگار کشيدن، يا نکشيدن هيچ کدام، را با هم ترکيب کردند. افرادي که قليان مي‌کشيدند در مقايسه با غير سيگاري‌ها، به صورت معني‌داري درصد پيش‌بيني‌شدة FEV1 پايين‌تر (4 درصد کمتر) و به صورت نزديک به معني‌داري درصد پيش‌بيني‌شدة FVC و FEV1/FVC پايين‌تري (به ترتيب 4/1 درصد و 1/3 درصد کمتر) داشتند. درصد پيش‌بيني‌شدة FVC در سيگاري‌ها به صورت معني‌داري کمتر از کساني بود که قليان مي‌کشيدند (5/2درصد) ولي درصد پيش‌بيني‌شدة FEV1 و FEV1/FVC بين اين دو گروه مشابه بود. در مطالعه دوم 45 قليان‌کش قهار (30 نفر مرد) قبل و پس از جلسات 30 دقيقه‌اي قليان کشيدن مورد بررسي قرار گرفتند. پس از جلسات قليان کشيدن، سطح کربوکسي‌هموگلوبين به صورت معني‌داري افزايش يافت (از 5/1 به 5/9درصد) و در 3 نفر به سطوح بالقوه خطرناک (بالاي 20 درصد) رسيد. پس از قليان کشيدن افزايش‌هاي معني‌داري در ميزان فشار خون (سيستولي از 120 به 132 ميلي‌متر جيوه و دياستولي از 75 به 83 ميلي‌متر جيوه)، نبض (از 80 به 96 ضربه در دقيقه) و سرعت تنفس (از 14 به 17 تنفس در دقيقه) رخ داد و کاهشي معني‌دار در درصد پيش‌بيني‌شدة حداکثر جريان بازدمي (از 83 درصد به 75 درصد) ديده شد.
علي‌رغم اين باور شايع که کشيدن قليان ضرري کمتر از سيگار دارد، شواهد اوليه نشان مي‌دهند که اثرات کوتاه‌مدت و درازمدت قليان مشابه سيگار است و مي‌تواند در ايجاد بيماري انسدادي مزمن ريه نقش داشته باشد.