هموروئيد
اغلب بيماران مبتلا به هموروئيد تنها دچار علايم خفيفي مي‌شوند که آنها را مي‌توان با داروهاي موضعي بدون نسخه درمان کرد. بيماران معمولا هنگامي نياز به درمان پيدا مي‌کنند که علايم تشديد شوند. هموروئيدهاي داخلي معمولا با پرولاپس يا خونريزي بدون درد از رکتوم تظاهر مي‌کنند. هموروئيدهاي خارجي نيز خونريزي مي‌کنند و ممکن است در صورت ترومبوزه شدن دچار درد حاد شوند.
درمان دارويي بايد با ملين‌ها همراه با درمان‌هاي موضعي شروع شود تا تورم و علايم بهبود پيدا کنند. در صورتي که درمان دارويي کافي نباشد، مداخله جراحي ضروري خواهد بود. ليگاسيون با نوار لاستيکي، درمان انتخابي براي مراحل 1 و 2 هموروئيد است. ليگاسيون با نوار لاستيکي، هموروئيدکتومي اکسيزيونال و يا هموروئيدوپکسي با Staple را مي‌توان در بيماران مبتلا به هموروئيد درجه 3 انجام داد. ليگاسيون با نوار لاستيکي موجب درد پس از عمل و همچنين عوارض کمتر نسبت به هموروئيدکتومي اکسيزيونال و همچنين هموروئيدوپکسي با Staple مي‌شود اما ميزان عود در آن بالاتر است. هموروئيدکتومي اکسيزيونال و هموروئيدوپکسي با Staple براي درمان هموروئيد درجه 4 توصيه مي‌شوند. هموروئيدوپکسي با Staple دوره بهبود پس از عمل سريعتري دارد اما ميزان عود آن بيشتر است. درد پس از جراحي هموروئيدکتومي اکسيزيونال را مي‌توان با NSAIDها، مخدرها، مکمل‌هاي فيبري و ضداسپاسم‌هاي موضعي درمان کرد. هموروئيدهاي خارجي ترومبوزه را مي‌توان به صورت محافظه‌کارانه و يا با جراحي درمان کرد.