پزشکی بالینی

پژوهشگران ايتاليايي در مطالعه جديدي اقدام به آزمون دقت تشخيصي اندازه‌گيري کورتيزول بزاق با کروماتوگرافي مايع در تشخيص هيپرکورتيزوليسم تحت باليني کرده‌اند. در اين مطالعه مقطعي، 70 بيمار مبتلا به تومورهاي تصادفي آدرنال (اينسيدنتالوما) که هيچگونه علامت يا نشانه‌اي از هيپرکورتيزوليسم نداشتند و در ضمن در آزمايش سرکوب دگزامتازون شبانه، آزمون اندازه‌گيري 24 ساعته کورتيزول آزاد ادرار يا آزمون اندازه‌گيري ACTH صبحگاهي، هيپرکورتيزوليسم آنها اثبات شده بود، مورد بررسي قرار گرفتند. سطح کورتيزول بزاق اين افراد در انتهاي شب (ساعت 11 شب) اندازه‌گيري شد و سطح طبيعي اين هورمون در بزاق کمتر از 8/2 نانومول در ليتر تعيين گرديد.
در اين مطالعه مشخص شد بالا بودن سطح کورتيزول بزاق در انتهاي شب (بيش از 8/2 نانومول در ليتر) با ويژگي 3/83% و حساسيت 3/31% مي‌تواند هيپرکورتيزوليسم تحت باليني را تشخيص دهد. همچنين بالا بودن سطح کورتيزول بزاق در انتهاي شب با ويژگي 2/85% و حساسيت 6/55% قادر به تشخيص پرفشاري خون، ديابت و استئوپروز در اين بيماران بود. ترکيب نتايج دو آزمايش (اندازه‌گيري کورتيزول بزاق با آزمايش سرکوب دگزامتازون شبانه) ويژگي تشخيص را به 9/88% و حساسيت را به 2/85% افزايش داد. به همين دليل اين پژوهشگران پيشنهاد کردند از ترکيب اين دو آزمايش مي‌توان براي تشخيص هيپرکورتيزوليسم تحت باليني در بيماران استفاده کرد.