پيلونفريت حاد در زنان
پيلونفريت حاد يک عفونت باکتريايي شايع کليه و لگنچه کليه است که بيشتر در زنان جوان ديده مي‌شود. شرح حال و معاينه فيزيکي مفيدترين ابزارها براي تشخيص به شمار مي‌روند. بيشتر بيماران دچار تب هستند؛ هرچند ممکن است تب در ابتداي بيماري وجود نداشته باشد. درد پهلو تقريبا هميشه وجود دارد و فقدان آن بايد شک به يک تشخيص ديگر را برانگيزد. مثبت بودن آزمايش ساده ادرار در بيمار داراي شرح حال و معاينه فيزيکي منطبق، تشخيص را تاييد مي‌نمايد. در تمام بيماران بايد کشت ادرار گرفته شود تا اگر بيمار به رژيم‌هاي آنتي‌بيوتيکي تجربي (empiric) اوليه پاسخ ندهد، درمان آنتي‌بيوتيکي مناسب را مشخص نمايد. اشريشيا کولي شايع‌ترين پاتوژن در پيلونفريت حاد محسوب مي‌شود. در دهه گذشته ميزان مقاومت اشريشيا کولي به آنتي‌بيوتيک‌هاي بتالاکتام وسيع‌الطيف رو به افزايش بوده است. تصويربرداري، معمولا به وسيله CT اسکن با ماده حاجب، لازم نيست مگر اين که علايم بيمار بهبود نيابند يا پس از درمان ابتدايي، علايم عود نمايند. درمان سرپايي براي بيشتر بيماران مناسب است. براي بيماراني که ناخوشي شديد داشته باشند يا وجود عارضه‌اي مورد شک باشد، بستري کردن توصيه مي‌گردد. بر اساس راهکارهاي درماني، در صورتي که ميزان مقاومت به فلوروکينولون‌ها در جامعه 10 يا کمتر باشد، فلوروکينولون‌هاي خوراکي به عنوان درمان سرپايي ابتدايي توصيه مي‌گردند. اگر ميزان مقاومت بيش از 10 باشد، ابتدا يک دوز وريدي سفترياکسون يا جنتامايسين و سپس يک رژيم خوراکي فلوروکينولون بايد داده شود. آنتي‌بيوتيک‌هاي بتالاکتام و کوتريموکسازول خوراکي، به خاطر ميزان بالاي مقاومت، عموما براي درمان سرپايي مناسب نيستند. براي درمان بيماران بستري مي‌توان از چند رژيم آنتي‌بيوتيکي از جمله فلوروکينولون‌ها، آمينوگليکوزيدها و سفالوسپورين‌ها استفاده نمود.