..:::: مرگ انتخابی سلول‌های سرطانی با نانوذرات اصلاح شده ::::..
محققان ترکیه‌ای به بررسی اثرات سمی نانوذرات نقره روی سلول‌های انسانی و سلول‌های سرطانی پرداختند. نانوذرات نقره به دلیل داشتن خواص آنتی باکتریال دارای کاربردهای زیادی در صنعت هستند. مقالات زیادی درباره آزاد شدن یون نقره و تاثیر منفی آن روی میکروارگانیسم‌ها نظیر باکتری‌ها، قارچ‌ها و جلبک‌ها به چاپ رسیده است. در صورت رهاسازی پساب‌های آلوده به محیط زیست، میکرواورگانیسم‌های خاک نیز دچار آسیب می‌شوند. یک گروه تحقیقات بین المللی مقادیر نانوذرات نقره را در پساب‌ها مورد بررسی قرار دادند. نتایج این پژوهش می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره اثرات منفی نانوذرات موجود در پساب‌ها روی محیط و انسان ارائه کند. وجود نانوذرات نقره حتی در مقادیر کم نیز می‌تواند روی ماهی‌ها تاثیرگذار باشد.
هرچند اطلاعات متعددی درباره سمیت نانوذرات نقره وجود دارد، اما هنوز ابهاماتی در این‌باره وجود دارد. «مصطفی چولها» از دانشگاه یدیتپ ترکیه می‌گوید: یکی از این ابهامات چگونگی تاثیر نانوذرات روی مسیر حرکت سیگنال‌های بین سلولی است. بنابراین لازم است که قطعات گمشده این پازل تکمیل شود تا ما بفهمیم که پاسخ سلول به نانوذرات چگونه خواهد بود. در پروژه‌ای که در این دانشگاه انجام شده، محققان به بررسی تاثیر نانوذرات روی مرگ سلولی پرداختند. آنها نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان "The influence of the surface chemistry of silver nanoparticles on cell death" در نشریه Nanotechnology به چاپ رساندند. این گروه به بررسی اثرات مختلف نانوذرات نقره که در محیط آزاد می‌شود، پرداختند. این گروه نشان دادند که اگر سطح نانوذرات نقره با استفاده از لیگندهای زیستی اصلاح شود، پتانسیل‌های منفی آن کاهش می‌یابد.
نتایج این پژوهش نشان داد که اثرات سمی این نانوذرات روی سلامت انسان کاهش یافته است، این کار با اثر روی ژن p53 که مسؤول مرگ سلولی است، انجام می‌شود. از آنجایی که پاسخ سلولی در مقابل نانوذرات اصلاح شده متفاوت است، می‌توان از این روش برای از بین بردن انتخابی سلول‌های سرطانی استفاده کرد. محققان نشان دادند که اگر سطح نانوذرات با استفاده از لاکتوز اصلاح شود، فرایند آسیب زدن به دی‌ان‌ای تسریع می‌شود که این موضوع موجب فعال شدن ژن p53 می‌شود، البته این نانوذرات در نهایت موجب مرگ سلول‌های انسانی نمی‌شود. این درحالی است که این نانوذرات موجب مرگ سلول‌های سرطانی می‌شود. بنابراین از این نوع نانوذرات می‌توان برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده کرد بدون این که سلول‌های سالم آسیب قابل توجهی ببینند. این گروه تحقیقاتی به بررسی رابطه میان سمیت این نانوذرات و مرگ سلول در اثر فعال شدن ژن p53 پرداختند.
سلول‌های بنیادی شبه عصبی گرفته شده از بافت عضلانی در مدل حیوانی می‌توانند گزینه مؤثری برای درمان بیماری‌های عصبی باشند. محققان دانشگاه ویک فارست به تازگی توانستند با گرفتن سلول‌های پیش‌ساز عصبی از ماهیچه اسکلتی موش‌های بالغ در شرایط آزمایشگاهی، امیدهای جدیدی برای درمان اختلالات عصبی، تومورهای مغزی، آسیب طناب نخاعی و سایر بیماری‌هایی از این قبیل ایجاد کنند. محققان با مشاهده آزمایشات خود افزودند: این سلول‌ها نه تنها در مغز جان سالم به در بردند، بلکه به منطقه‌ای از مغز نیز مهاجرت کردند که سلول‌های بنیادی عصبی از آن سرچشمه گرفته‌اند.