..:::: بهبود آسیب نخاعی با داروی سرطان ::::..
تیمی بین‌المللی از دانشمندان مرکز بیماری‌های ناتوان‌کننده عصبی در آلمان (DZNE) دریافته‌اند، نوعی داروی درمان سرطان، در آزمایشات انجام‌شده بر روی حیوانات، آسیب‌های وارده به بافت نخاع را کاهش داده و موجب تحریک رشد سلول‌های آسیب‌دیده عصبی می‌شود. آسیب به نخاع به ندرت التیام می‌یابد، زیرا سلول‌های عصبی آسیب‌دیده آن احیا نمی‌شوند و رشد دوباره فیبرهای عصبی طولانی نیز به دلیل آسیب به بافت و فرآیندهای مولکولی موجود در درون عصب‌ها مختل می‌شود.
سلول‌های عصبی، سیگنال‌ها را در شکل تکانه‌های الکتریکی مخابره و دریافت می‌کنند، اما این عملکرد به دلیل بیماری یا تصادفات ممکن است دچار نقص شود. با این حال، این موضوع که عصب‌های تحت تاثیر بتوانند تا حد زیادی بهبود یابند یا خیر، به طور عمده‌ای به مکان آنها بستگی دارد؛ به طور مثال، سلول‌های عصبی موجود در نیم‌تنه یا بینی تا حد زیادی احیا می‌شوند و بخشی یا تمامی عملکرد خود را باز می‌یابند. با این حال، نورون‌های موجود در مغز و نخاع فاقد این توانایی هستند و در صورت آسیب‌دیدگی در اثر تصادف یا بیماری، بیمار دچار معلولیت طولانی‌مدت یا ناتوانی‌های دیگر خواهد شد.
دانشمندان حاضر در این تحقیق از پیش می‌دانستند که مهارکردن مولفه‌هایی خاص در بافت زخم نخاع و فرآیندهای سلولی دیگر، رشد دوباره آکسون‌ها را متوقف می‌کنند. بنابراین، ارائه درمانی ایده‌آل برای بهبود احیای آکسون‌ها پس از واردآمدن آسیب به نخاع، شکل‌گیری بافت زخمی را در نخاع مهار خواهد کرد. محققان می‌دانند که تثبیت‌کردن شکل‌گیری میکروتوبولها این بافت زخمی را کاهش و رشد آکسون‌ها را ارتقا می‌بخشد. میکروتوبولها، رشته‌های طولانی در درون سلول هستند که می‌توانند به صورت پویا بلند و کوتاه شوند. آنها بخشی از اسکلت پشتبانی‌کننده سلول هستند که رشد و حرکت آن را کنترل می‌کنند.
دانشمندان دریافته‌اند، داروی اپوتیلون (epothilone) که اکنون برای درمان سرطان به کار می‌رود، می‌تواند میکروتوبولها را تثبیت کند. در صورت استفاده از مقادیر بالای آن، این ماده رشد سلول‌های سرطانی را مهار می‌کند، در حالی که مصرف مقادیر پایین رشد آکسون‌ها در حیوانات را بدون بروز عوارض جانبی درمان سرطان، تحریک می‌کند. این دارو می‌تواند در مانع مغزی خون نفوذ کرده و از آنجا وارد سیستم عصبی مرکزی شود، بنابراین مستقیما به آکسون‌های آسیب‌دیده دسترسی پیدا کند. داروی مزبور رشد بافت زخم را از طریق مهارکردن شکل‌گیری میکروتوبولها در سلول‌های تشکیل‌دهنده این بافت کاهش می‌دهد و بنابراین این سلول‌ها نمی‌توانند به زخم نخاع نفوذ کرده و موجب شکل‌گیری بافت زخمی شوند. داروی اپوتیلون با رشددادن میکروتوبولها در درون آکسون‌ها، احیای سلول‌ها عصبی را بهبود می‌بخشد. جزئیات این نتایج در مجله Science منتشر شد.
محققان دانشگاه نورث‌وسترن دست به ساخت سيستمي زده‌اند كه مي‌توان با آن يك دست فلج را از طريق استراق‌سمع فرمانهاي مغزي توسط يك كاشت مغزي و بازپخش آنها به كاشت مربوطه در دست كنترل كرد. اين پژوهش نشان داد كه يك ميمون كه دستش به حالت فلج درآمده بود، توانست با استفاده از اين كاشتها كه «پروتز اعصاب» نام دارند، حركات ساده را انجام دهد. معمولا يك سيگنال «حركت» از مغز نشات گرفته، در طول نخاع حركت كرده و از يك عصب نخاعي وارد اندام مي‌شود. در اينجا اين پيام با سيستمهاي عضلاني بدن مرتبط مي‌شود. اين در حاليست كه پروتز اعصاب جلوي اين سيگنال را با استفاده از يك مجموعه الكترود در مغز گرفته و آنرا مستقيما به كاشت درون بازو مي‌فرستد. اين فرايند كمتر از 40 ميلي‌ثانيه طول مي‌كشد. اين پژوهش كه در مجله نيچر منتشر شده، براي آن دسته از افرادي كه نمي‌توانند به دليل آسيبهاي نخاعي از دست مصنوعي استفاده كنند، مزيت عمده‌اي محسوب مي شود. در اين حالت، سيگنال حركتي هيچگاه به مقصد نرسيده و عضو مربوطه حتي در صورت سلامت كامل نيز ناتوان باقي خواهد ماند. به گفته محققان، آزمايشات بيشتري براي اطمينان از امكان تطابق فناوري در انسان لازم بوده اما در حال حاضر نيز بسيار نويددهنده است.