..::::  دستكش موزيكال در خدمت افراد فلج  ::::..

محققان دانشگاه جورجياتک آمريكا دستكش بدون سيم و موزيكالي ابداع كرده‌اند كه ممكن است توانايي‌هاي حسي و حركتي افراد فلج مبتلا به صدمه‌هاي طناب نخاعي را بهبود بخشد. اين گجت به طور موفقيت‌آميزي توسط افرادي مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه حس يا حركت دستانشان به علت تتراپلژي محدود شده است. اين وسيله به طور قابل توجهي به افراد فلج كمك كرده تا كارهاي روزانه خود را انجام دهند. اين وسيله Mobile Music Touch نام دارد. دستكش مذكور شبيه دستكش تمرين است كه يك جعبه كوچك در قسمت پشتي آن تعبيه و در آن از يك كيبورد پيانو استفاده شده كه با ارتعاش انگشتان دست فرد مشخص مي‌کند کدام دكمه به حركت واداشته شود. وقتي شخصي ياد گرفت از اين وسيله استفاده كند و آن را به كار بندد، بسياري از مبتلايان به صدمه‌هاي طناب نخاعي بهبود در حس انگشتانشان پيدا كردند. محققان ادعا مي‌كنند كه بعضي افراد پس از استفاده از اين دستكش توانسته‌اند بافت ملحفه تختشان و لباس‌هايشان را براي نخستين‌بار پس از صدمه ديدن حس كنند. سيستم MMT با يك كامپيوتر،MP3 player يا تلفن هوشمند كار مي‌كند.

ادامه نوشته

..::::  برق گلوکزي در خدمت افراد فلج  ::::..

محققان دانشگاه MIT يک سلول سوختي ساخته‌اند که از گلوکز استفاده مي‌کند. اين سلول سوخت گلوکز مي‌تواند در ايمپلنت‌هاي مغزي به عنوان منبع انرژي به کار رود. در حال حاضر تامين انرژي ايمپلنت‌ها يکي از مشکلات اصلي آنهاست که فعلا توسط باتري‌هاي قابل‌تعويض تامين مي‌شود و اين سلول سوختي ‌آينده آنها را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. در وهله اول اين سلو‌هاي سوختي مي‌توانند از مولکول‌هاي گلوکز جريان الکتريکي کوچکي توليد کنند. در مرحله بعد موفق شدند اين سلول‌هاي سوختي را روي يک چيپ سيليکوني سوار کرده و مدارهاي آن را با مدارهاي ايمپلنت مغزي يکپارچه کنند. سلول‌هاي جديد MIT از جنس سيليکون هستند و از همان تکنولوژي چيپ‌هاي الکترونيکي نيمه‌رسانا استفاده مي‌کنند. در آنها هيچ‌گونه فعاليت بيولوژيکي رخ نمي‌دهد، بلکه واکنش‌هاي پلاتينوم الکترون را از گلوکز مي‌گيرند. محققان معتقدند اهميت اين کار در چند سال آينده مشخص مي‌شود، زماني که ايمپلنت‌‌ها انرژي خود را از قند تامين خواهند کرد و به نگهداري دايمي نياز نخواهند داشت. به نظر مي‌رسد قند موجود در مايع مغزي‌نخاعي براي تامين انرژي کافي خواهد بود. با اين ابداع جديد ساخت ابزارهاي با برق‌ گلوکزي به واقعيت تبديل شده است.

ادامه نوشته

..::::  درمان موفقيت‌آميز موش‌هاي فلج با شيوه ابداعي محققان  ::::..

محققان سوئيسي موفق شدند با تحريك عصبي بخش آسيب‌ديده نخاع، قدرت راه رفتن را به موش‌هاي فلج باز گردانند. محققان دانشگاه زوريخ در اين تحقيق موش‌هاي آزمايشگاهي كه دچار فلج كامل پاهاي عقب بودند را به مدت چند هفته تحت درمان قرار دادند. محققان براي تحريك مجدد ناحيه آسيب‌ديده از روش دارو درماني و محرك‌هاي الكتريكي استفاده كرده و موفق به احياي مجدد اعصاب در ناحيه صدمه ديده نخاعي شدند. موش‌ها پس از طي كردن دوره توانبخشي توانستند به كمك يك روبات كه آنها را سرپا نگه داشته و اعصاب بخش آسيب‌ديده را تحريك مي‌كرد، براحتي بر روي تردميل حركت كرده و از پله‌ها بالا بروند. بازيابي قدرت كنترل پاهاي عقب نشان مي‌دهد كه مغز قادر به برقراري ارتباط مجدد با اعصاب بخش نخاعي آسيب‌ديده است.
به گزارش ایسنا،
پروفسور «گرگوري كورتين» سرپرست تيم تحقيقاتي دانشگاه زوريخ اعلام كرد: اين آزمايش نشان مي دهد كه بدن قادر به بازسازي برخي صدمات نخاعي است كه پيش از اين تصور مي شد باعث فلج دائمي فرد مي‌شود. فاز انساني اين آزمايش احتمالا از سال آينده ميلادي با بودجه اي بالغ بر هفت ميليون پوند آغاز خواهد شد كه نويد دهنده گام جديد براي درمان افراد مبتلا به آسيب هاي نخاعي است.

ادامه نوشته

..::::  كنترل اندام فلج با استراق‌سمع فرمانهاي مغزي  ::::..

محققان دانشگاه نورث‌وسترن دست به ساخت سيستمي زده‌اند كه مي‌توان با آن يك دست فلج را از طريق استراق‌سمع فرمانهاي مغزي توسط يك كاشت مغزي و بازپخش آنها به كاشت مربوطه در دست كنترل كرد. اين پژوهش نشان داد كه يك ميمون كه دستش به حالت فلج درآمده بود، توانست با استفاده از اين كاشتها كه «پروتز اعصاب» نام دارند، حركات ساده را انجام دهد. معمولا يك سيگنال «حركت» از مغز نشات گرفته، در طول نخاع حركت كرده و از يك عصب نخاعي وارد اندام مي‌شود. در اينجا اين پيام با سيستمهاي عضلاني بدن مرتبط مي‌شود. اين در حاليست كه پروتز اعصاب جلوي اين سيگنال را با استفاده از يك مجموعه الكترود در مغز گرفته و آنرا مستقيما به كاشت درون بازو مي‌فرستد. اين فرايند كمتر از 40 ميلي‌ثانيه طول مي‌كشد. اين پژوهش كه در مجله نيچر منتشر شده، براي آن دسته از افرادي كه نمي‌توانند به دليل آسيبهاي نخاعي از دست مصنوعي استفاده كنند، مزيت عمده‌اي محسوب مي شود. در اين حالت، سيگنال حركتي هيچگاه به مقصد نرسيده و عضو مربوطه حتي در صورت سلامت كامل نيز ناتوان باقي خواهد ماند. به گفته محققان، آزمايشات بيشتري براي اطمينان از امكان تطابق فناوري در انسان لازم بوده اما در حال حاضر نيز بسيار نويددهنده است.

ادامه نوشته