پزشکی بالینی

پروژه کیک استارتر می‌تواند با استفاده از نانوذرات، تمامی دستکش‌ها را به دستکش‌های با قابلیت حس لامسه تبدیل کند. نانولوله‌های پلی آمیدهای مایع رسانا می‌توانند دستکش معمولی را به صفحه نمایش لمسی تبدیل کنند. استفاده از نانولوله‌ها در این مورد تقلید حس لامسه پوست انسان و طراحی آن کاربردی است. طراحی هر کاربرد آن چند هفته تا چند ماه به طول می‌انجامد که بستگی به نوع عملکرد انتخابی افراد دارد. اگر این دستکش را به طور خاموش بپوشید به سادگی قابل اجرا مجدد خواهد بود. این دستکش به طور مساوی از نانوذرات تشکیل شده و هر ذره به دقت ساخته شده است و با یکدیگر در ارتباط هستند. این شبکه ارتباطی حتی تحت شرایط سخت مانند خم شدن ثابت، سایش، چین وچروک و حتی عناصر طبیعی به همان شکل باقی می‌ماند. نانولوله‌های متشکل از نانوذرات رسانا اجازه می‌دهد تا نانوذرات به طور زنجیره‌ای حتی تحت محرک‌های تنش زای فیزیکی در کنار هم باقی بمانند و پلی بین انگشت شما و صفحه لمسی دستگاه ایجاد کند.

دانشمندان دانشگاه سالفورد دستکش ویژه‌ای طراحی کرده‌اند که ممکن است بتواند درد آرتروز دست را در بیماران تسکین دهد. حدود 130 مبتلا به روماتیسم و آرتروز با این دستکش فشرده‌سازی در یک کارآزمایی بالینی جدید درمان شده‌اند. این دستکش از پارچه خاصی ساخته شده که در زمان کشیده شدن بر دست و مفاصل فشار وارد می‌کند. تصور می‌شود که فشار باعث ایجاد یک التهاب خفیف شده که درد را تسکین می‌دهد. اگرچه دلیل این امر هنوز ناشناخته باقی مانده است. در یک کارآزمایی یکساله که از ماه سپتامبر آغاز خواهد شد، بیماران به عنوان بخشی از درمان عادی خود از این دستکش نیز استفاده کرده و درد و تسکین مفاصل آنها قبل و بعد از استفاده ارزیابی خواهد شد.

محققان چيني و آمريكايي موفق به توسعه فناوري قطعات الكترونيك پوشيدني شده اند كه مي تواند نويد دهنده طراحي دستكش هاي جراحي هوشمند با قابليت هاي ارتقاي عملكرد جراح در حين عمل باشد. ايده طراحي قطعات الكترونيك پوشيدني توسط محققاني مطرح شد كه روش تبديل مواد نيمه هادي سخت به قطعات الكترونيك نرم و انعطاف پذير را كشف كردند. «جان راجرز» مهندس مواد و از محققان دانشگاه ايلينويز تأكيد مي كند: اصلي ترين چالش، تبديل مواد سخت و شكننده مانند سيليكون به صورت سيستم هاي نرم و انعطاف پذير بود، چراكه اين مواد تنها به صورت ويفرهاي مسطح و سخت وجود دارند.
محققان دانشگاه هاي ايلينويز و نورث وسترن آمريكا به همراه محققان دانشگاه داليان چين موفق به تبديل سيليكون به غشاي نانو فوق باريك شدند كه 10 هزار برابر نازك تر از موي انسان است؛ سپس غشاي نانو به صورت اشكال پوست ماري برش داده شده و بر روي غشاي نازك الاستيك قرار داده شدند و قطعات الكترونيك انعطاف پذير به اشكال مختلف از جمله به شكل انگشت انسان طراحي شدند. با اين روش محققان «جوراب» بسيار نازكي طراحي كردند كه به دور قلب قرار گرفته و وضعيت سيستم قلبي-عروقي را مورد بررسي قرار مي‌دهد.
اين روش مي تواند در آينده به ساخت نسل بسيار پيشرفته دستكش هاي جراحي هوشمند منجر شود كه به جراح امكان مي‌دهد تنها با اشاره انگشت قادر به جداسازي يك بافت قلب باشد. امكان اندازه گيري ميزان خشكي و دماي بدن از ديگر كاربردهاي قطعات الكترونيك پوشيدني خواهند بود. نتايج دستاورد محققان در مجله نانوتكنولوژي (Nanotechnology) منتشر شده است.

محققان دانشگاه جورجياتک آمريكا دستكش بدون سيم و موزيكالي ابداع كرده‌اند كه ممكن است توانايي‌هاي حسي و حركتي افراد فلج مبتلا به صدمه‌هاي طناب نخاعي را بهبود بخشد. اين گجت به طور موفقيت‌آميزي توسط افرادي مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه حس يا حركت دستانشان به علت تتراپلژي محدود شده است. اين وسيله به طور قابل توجهي به افراد فلج كمك كرده تا كارهاي روزانه خود را انجام دهند. اين وسيله Mobile Music Touch نام دارد. دستكش مذكور شبيه دستكش تمرين است كه يك جعبه كوچك در قسمت پشتي آن تعبيه و در آن از يك كيبورد پيانو استفاده شده كه با ارتعاش انگشتان دست فرد مشخص مي‌کند کدام دكمه به حركت واداشته شود. وقتي شخصي ياد گرفت از اين وسيله استفاده كند و آن را به كار بندد، بسياري از مبتلايان به صدمه‌هاي طناب نخاعي بهبود در حس انگشتانشان پيدا كردند. محققان ادعا مي‌كنند كه بعضي افراد پس از استفاده از اين دستكش توانسته‌اند بافت ملحفه تختشان و لباس‌هايشان را براي نخستين‌بار پس از صدمه ديدن حس كنند. سيستم MMT با يك كامپيوتر،MP3 player يا تلفن هوشمند كار مي‌كند.

پژوهشگران دانشگاه مک‌گيل موفق به ساخت يک دستکش الکتريکي شدند که مي‌تواند در بازگرداندن حرکات دست بيماران مبتلا به سکته مغزي کمک‌کننده باشد. اين دستکش الکتريکي يک نرم‌افزار سه‌بعدي دارد که بيمار مي‌تواند از طريق آن حرکات مختلف دست و انگشتان را تمرين کند. در حال حاضر، مشابه اين دستکش در بازارهاي آمريکا يافت مي‌شود، اما قيمت آن گران است و به 30 هزار دلار مي‌رسد. پژوهشگران مي‌گويند اگر اختراع آنها به مرحله فروش برسد، بيماران مي‌توانند با 1000 دلار آن را تهيه و براي بازگرداندن حرکات دست خود از آن استفاده کنند.