تشخیص و درمان مشکلات شايع آنورکتال
شيوع بيماري‌هاي خوش‌خيم آنورکتال در شرايط مراقبت‌هاي اوليه زياد است ولي غالبا شواهد کافي در مورد درمان موثر آن‌ها وجود ندارد. پزشکان علاوه بر تشخيص اختلالات خوش‌خيم و شايع آنورکتال، بايد همواره شک بالايي به وجود اختلالات التهابي و بدخيمي داشته باشند. بيماران داراي علايم هشدار از قبيل سن بالا، سابقه خانوادگي مثبت، خونريزي آنورکتال پايدار علي‌رغم درمان، کاهش وزن و کم‌خوني فقر آهن، بايد تحت کولونوسکوپي قرار بگيرند. درمان Pruritus ani (خارش ناحيه اطراف مقعد) با برطرف کردن علت زمينه‌اي، رعايت بهداشت مناسب و تسکين علامتي از طريق آنتي‌هيستامين‌هاي خوراکي، استروييدهاي موضعي يا کاپسايسين موضعي صورت مي‌گيرد. درمان‌هاي موثر فيشر مقعد عبارتند از: تزريق سم اونابوتولينوم A (بوتاکس)، نيتروگليسرين موضعي يا مصرف موضعي بلوکرهاي کانال کلسيم. درمان هموروييدهاي خارجي علامت‌دار از طريق اصلاح رژيم غذايي، استروييدهاي موضعي و مسکن‌ها صورت مي‌گيرد. بهترين درمان هموروييدهاي ترومبوزه در صورتي که کمتر از 72 ساعت از شروع علايم گذشته باشد، هموروييدکتومي است. هموروييدهاي داخلي درجه 3-1 را مي‌توان با انداختن باند لاستيکي درمان کرد. کونديلوماهاي آنورکتال يا همان زگيل‌هاي مقعدي- تناسلي، بر اساس اندازه و موقعيت قابل درمان در مطب به وسيله استعمال موضعي اسيد تري‌کلرو استيک يا پودوفيلين، کرايوتراپي يا درمان با ليزر هستند. فيستول‌هاي ساده آنورکتال به صورت محافظه‌کارانه به وسيله نشستن در لگن آب (sitz bath) و داروهاي مسکن قابل درمان هستند ولي فيستول‌هاي پيچيده يا مقاوم ممکن است به جراحي نياز داشته باشند. سفت‌شدگي مدفوع (fecal impaction) را مي‌توان به وسيله پلي‌اتيلن گليکول، انما يا خارج کردن با دست، درمان کرد. درمان بي‌اختياري مدفوع عموما به وسيله لوپرامايد و بيوفيدبک انجام مي‌گيرد و مداخلات جراحي براي موارد آسيب اسفنکتر داخلي مقعد به کار مي‌رود.