آپنه شديد حين خواب عامل پيش‌بيني‌کننده مستقل و قابل‌توجهي براي خطر مرگ ناگهاني قلبي (SCD) است. محققان 11 هزار بيمار متوالي را که براي اولين بار تحت پلي‌سومنوگرافي قرار گرفتند به‌مدت 5 سال پيگيري نموده تا ميزان نياز به احياي قلبي ريوي يا بروز SCD را در آنها مورد بررسي قرار دهند. نتيجه حکايت از بروز سالانه 27/0% مرگ‌و‌مير بود. با درنظر گرفتن متغيرهاي مختلف، وجود کمترين ميزان اشباع اکسيژن شبانه کمتر از 78% با افزيش خطر SCD همراه بود (نسبت خطر 81/1). همچنين شاخص آپنه – هيپوپنه بالاي 20 در هر ساعت نيز با افزايش اين خطر همراهي داشت. محققان مي‌گويند تکرار اشباع‌زدايي (desaturation) اکسيژن مرتبط با آپنه حين خواب مي‌تواند سبب اکتوپي بطني و ديس‌ريتمي شده و در نهايت در اين بيماران ميزان انعقادپذيري شبانگاهي افزايش مي‌يابد.