پزشکی بالینی

زني 58 ساله جهت ارزيابي و درمان پلي‌آرتريت سرونگاتيو در بخش روماتولوژي ما بستري شد. وي يک سابقه 3 ساله از آرتريت محيطي متقارن در مفاصل مچ دست، متاکارپوفالانژيال (MCPها)، اينترفالانژيال پروگزيمال (PIPها)، زانو و مچ‌ پا را ذکر مي‌کرد. همچنين قبلا تحت درمان ناموفق با کورتيکواستروييدها، متوترکسات، لفلوناميد و دو داروي ضد عامل نکروز تومور (TNF) قرار گرفته بود. در زمان پذيرش، بيمار از درد و تورم شديد در مفاصل هر دو دست، آرنج‌ها و زانوها شکايت مي‌کرد. همچنين علايم سندرم رينود شديد در دست‌ها ديده مي‌شد. در معاينه، سينوويت قرينه در مفاصل مچ‌ دست‌، آرنج و زانو و همچنين MCPها و PIPها مشهود بود. آزمايش‌هاي خون نشان‌دهنده يک کم‌خوني نرموکروم نرموسيتي همراه با افزايش متغيرهاي التهابي (ESR و CRP) بود. فاکتور روماتوييد، آنتي‌بادي ضد پپتيد سيترولينه حلقوي (AntiCCP) و ANA منفي گزارش شدند. راديوگرافي دست‌ها (شکل) نشان‌دهنده اسکلروز قابل توجه در انتهاي انگشتان بود. اين اسکلروز در ساير استخوان‌هاي بررسي‌شده‌ از جمله آرنج‌ها، لگن، زانوها و پاها ديده نشد.

ادامه مطلب