فرورفتگي ناخن پا در انگشت يا اونيکوکريپتوز (onychocryptosis)، بيش از همه شست پا را درگير مي‌کند. عوامل آناتوميک و رفتاري بسياري در فرورفتگي ناخن به داخل انگشت دخيل هستند که از آن جمله مي‌توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهاي مکرر يا ناغافل، استعداد ژنتيکي، تعريق بيش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد. رويکرد درماني محافظه‌کارانه عبارتند از غوطه‌ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاري نوار پنبه‌اي يا نخ دندان زير لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شياري(gutter splinting) با يا بدون کارگذاري ناخن آکريليک. رويکردهاي جراحي عبارتند از کشيدن ناکامل ناخن يا برداشت کامل ناخن با يا بدون فنوليزاسيون (phenolizition). روش‌هاي ديگر عبارتند از سوزاندن ماتريکس ناخن با کمک الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي و ليزر دي اکسيد کربن. مصرف آنتي‌بيوتيک خوراکي قبل يا بعد از فنوليزاسيون، پيامد را بهبود نمي‌بخشد. کشيدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنوليزاسيون يا برداشت ماتريکس ناخن، به يک ميزان در درمان موثر است. کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون، در مقايسه با برداشت جراحي ناخن بدون فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامتدار بيماري اثربخش‌تر است اما با افزايش مختصري در عفونت پس از عمل همراه است...

PDF متن کامل مقاله            HTML متن کامل مقاله