پزشکی بالینی

بيماري التهابي لگن يک عفونت چند ميکروبي دستگاه تناسلي فوقاني است. اين بيماري معمولا زنان جوان فعال از نظر جنسي را مبتلا مي‌سازد. تشخيص اين بيماري باليني است و هيچ آزمون منفردي از حساسيت يا ويژگي کافي براي تشخيص قطعي برخوردار نيست. اين بيماري بايد در بيماران پرخطري که با درد لگن يا قسمت‌هاي تحتاني شکم بدون اتيولوژي شناخته شده مراجعه مي‌کنند و تندرنس در حرکات سرويکس، رحم يا آدنکس آنها وجود دارد مورد شک قرار گيرد. کلاميديا تراکومايتيس و نايسريا گونوره شايع‌ترين ميکروارگانيسم‌هاي دخيل هستند با اين حال ساير ميکروارگانيسم‌ها نيز مي‌توانند در اين ميان نقش داشته باشند. بيماران حتي در صورت وجود علائم اندک بايد به صورت تجربي تحت درمان قرار گيرند. بيشتر زنان مبتلا به صورت سرپايي به وسيله تک دوز يک سفالوسپورين تزريقي به همراه داکسي‌سيکلين خوراکي با يا بدون مترونيدازول خوراکي قابل درمان هستند. تاخير در درمان مي‌تواند منجر به عوارض عمده از جمله درد مزمن لگن، بارداري نابجا و ناباروري گردد. بستري کردن و درمان تزريقي در بيماران باردار، مبتلايان به ويروس HIV، عدم پاسخ به داروهاي خوراکي يا بيماران بسيار بدحال توصيه مي‌شود. راهبردهاي موجود براي پيشگيري از بيماري التهابي لگن شامل غربالگري روتين از نظر کلاميديا و آموزش بيماران هستند.

PDF متن کامل مقاله                HTML متن کامل مقاله

یادمان باشد به عفونت قسمت فوقانی دستگاه ژنیتال (اندومتر به بالا) بیماری التهابی لگن (PID) گفته می شود و ممکن است یک یا چند قسمت از نواحی آناتومیک ذیل درگیر باشد: اندومتریت، سالپنژیت، اووفوریت، میومتریت، پارامتریت (عفونت سروز رحم و لیگامان های پهن). با توجه به این که سالپنژیت مشخص ترین و شایعترین جزء PID است، لذا از این دو اصطلاح به جای یکدیگر نیز استفاده می شود. بیماران با تابلوی بالینی خفیف به صورت سرپایی درمان می شوند. درمان سرپایی شامل سفتریاکسون، سفوکسیتین همراه با پروبنسید یا سفتی زوکسیم تک دوز به اضافه داکسی سیکلین با یا بدون مترونیدازول 500 میلی دو بار در روز برای 14 روز.