هرچند که مطالعات قبلي افزايش خطر مشکلات قلبي-عروقي را به دنبال استفاده از درمان‌هاي بيولوژيک خاص براي مقابله با پلاک‌هاي پسورياتيک مزمن نشان داده بودند، يک مرور تحليلي تحقيقات قبلي اثبات کرد که هيچ تفاوتي در ميزان وقوع اين حوادث در ميان بيماران دريافت‌کننده داروهاي بيولوژيک و مصرف‌کنندگان دارونما وجود ندارد. در دهه گذشته، يافته‌هاي متعددي ارتباط ميان بيماري‌هاي خودايمني که با التهاب مزمن سيستميک همراه هستند (نظير پسوريازيس) و افزايش خطر بيماري‌هاي قلبي-عروقي را مطرح کرده بودند. در اين مطالعات، افزايش قابل‌توجهي در شمار وقوع عوارض قلبي-عروقي در مبتلايان به پسوريازيس تحت درمان با داروهاي ضداينترلوکين 12/23 و داروهاي ضدفاکتور نکروزکننده تومور –آلفا گزارش شده بود.