پزشکی بالینی

این سمینار در تاریخ ۲۳ الی ۲۵ مهر ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سالن اجتماعات هتل رامسر برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل تعریف بیماری تالاسمی ، اپیدمیولوژی و انواع  آن، الکتروفورز دربیماران تالاسمی، اخلاق پزشکی دربیمارن تالاسمی، درمان تزریق خون در بیماران تالاسمی، عوارض تزریق خون و خونهای کم لکوسیت، تالاسمی اینترمدیا، درمان آهن زدای تزریقی و خوراکی در بیماران تالاسمی، عفونتهای ویروسی منتقله ازراه خون، عوارض قلبی وعروقی وآندوکرین دربیماران تالاسمی، مشاوره ژنتیک در تالاسمی، ژن درمانی درتالاسمی، درمان هیدروکسی اوره درتالاسمی، رژیم غذایی دربیماران تالاسمی، بیماریهای غدد ومتابولیک دربیماران تالاسمی، طحال برداری دربیماران تالاسمی، پیوند مغز و استخوان می باشد.

اطلاعات بیشتر

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا داروي «دفريپرون» (با نام تجاری فریپروکس) را براي درمان تجمع آهن ناشي از تزريق خون‌هاي مکرر در مبتلايان به تالاسمي که به درمان‌هاي قبلي پاسخدهي درماني مناسب نداشته‌اند، مورد تاييد قرار داده است. مبتلايان به تالاسمي به دليل تزريق خون‌هاي متوالي دچار تجمع آهن در اعضاي بدن خود (به‌خصوص قلب و کبد) مي‌شوند. تجمع آهن در اعضاي بدن، عارضه‌اي جدي و درنهايت کشنده است. استاندارد درمان تجمع آهن، «شلاتورها» هستند. داروهاي شلاتور براي دفع فلزات سنگين از بدن تجويز مي‌شوند.
اثربخشي و ايمني دفريپرون طي 12 مطالعه باليني روي 236 بيمار تالاسمي بررسي شده‌است. بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعات به درمان‌هاي آهن‌زداي قبلي پاسخدهي درماني خوبي نداشته‌اند. بيش از نيمي از بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه پس از پايان مطالعه با کاهش حداقل 20درصدي در سطح سرم فريتين روبرو شده‌اند. شايع‌ترين عارضه جانبي مشاهده شده در بيماران به دنبال دريافت دفريپرون عبارت بودند از: تهوع، استفراغ، درد شکم و مفاصل، رنگي شدن ادرار، کاهش تعداد گلبول‌هاي سفيد (نوتروپني) و بالا رفتن سطح خوني آنزيم‌هاي کبدي که مي‌تواند نشان‌دهنده آسيب بافت کبد باشد. اما جدي‌ترين عارضه اين دارو آگرانولوسيتوز (کاهش شديد و کشنده گرانولوسيت‌ها) است که در 2 درصد از بيماران تحت درمان مشاهده مي‌شود.