پژوهشگران ايتاليايي معتقدند رشد تومور در بدن انسان موجب تغييرات متابوليک متعددي مي‌شود که به توليد انواع خاصي از ترکيبات شيميايي منجر مي‌شوند و اين ترکيبات را مي‌توان در گازهاي بازدمي شناسايي کرد. اين پژوهشگران فرضيه خود را روي 37 بيمار مبتلا به سرطان‌هاي کولورکتال و 41 فرد شاهد آزمودند.
بازدم افراد در يک کيسه خنثي به نام تدلر (Tedlar) جمع‌آوري شد و با روش اسپکترومتري توده‌ايي- کروماتوگرافي گازي مورد بررسي قرار گرفت تا الگوي ترکيبات شيميايي گازي آن مشخص شود. با استفاده از شبکه عصبي احتمال‌سنج، آن دسته از گازهايي که در افتراق افراد سالم از مبتلايان به سرطان کولورکتال مي‌توانند موثر باشند، تعيين گرديدند. با استفاده از اين ترکيبات گازهاي بازدمي، پژوهشگران توانستند با حساسيت 86%، ويژگي 83% و دقت تشخيص 85% بيماران را از گروه شاهد افتراق دهند.
براي اثبات دقت تشخيص، اين ترکيب شيميايي در گاز بازدمي 25 بيمار ديگر مورد آزمايش مجدد قرار گرفتند. اين مرحله از مطالعه نشان داد، ارزيابي اين 15 ترکيب شيميايي در گاز بازدمي مي‌تواند با دقت 76% افراد سالم را از مبتلايان به سرطان کولورکتال افتراق دهد. با اين وجود، براي استفاده از اين روش‌ در بيماريابي سرطان کولورکتال هنوز مطالعه در جوامع مختلف و حجم نمونه‌هاي بسيار بالاتر نياز است. مهم‌ترين امتياز اين روش غيرتهاجمي بودن آن است.