خونريزي غيرقابل كنترل، يكي از مهم‌ترين دلايل مرگ در ميدان‌هاي نبرد است. روش‌هاي كنترل اوليه خونريزي متعددي تا پيش از اين به كار مي‌رفت كه يكي از آنها استفاده از تورنيكه بود. استفاده از تورنيكه روش اصولي و مناسبي نيست و به علاوه در قسمت‌هايي مثل گردن، بهره‌گيري از اين روش ناممكن است. در سال‌هاي اخير پژوهشگران به تكاپو افتادند كه شيوه‌هايي را براي كنترل خونريزي پيدا كنند. يكي از روش‌هاي جديد، پانسمان فيبريني يا استفاده از چسب فيبريني است كه به خاطر زمان تاثير كم و همچنين واكنش‌هاي ايمني، نامناسب تشخيص داده شد. روش ديگر استفاده از پودر زئوليت است كه اين روش هم به علت امكان ايجاد سوختگي شديد و دشواري در هنگام وزش باد، روش خوبي نيست. براي كنترل خونريزي مي‌شود از بانداژهايي استفاده كرد كه از «چيتوسان» (ماده‌اي مشتق شده از اسكلت خارجي حلزون) ساخته مي‌شود. اين پانسمان‌ها، كارايي خوبي دارند، اما به خاطر اينكه تاكردن و شكل دادن آن متناسب با محل جراحت، دشوار است، اين روش هم محدوديت‌هايي دارد. روش ديگر استفاده از اسفنج‌هاي ژلاتيني است كه قبل از گذاشتن روي جراحت آغشته به ترومبين، مايع مي‌شوند. از اين روش گرچه مي‌شود در اورژانس‌هاي بيمارستان‌هاي شهري استفاده كرد، اما در ميدان‌هاي نبرد روش مناسبي محسوب نمي‌شود. اما گروهي از پژوهشگران ‌ام.‌اي.تي به سرپرستي «پائولا هاموند» به اين فكر افتادند كه روش اخير را تكميل كنند، به‌طوري كه اين اسفنج‌ها از پيش، ترومبين را روي سطح خود داشته باشند و نيازي نباشد كه در ميدان نبرد، آغشته به ترومبين شوند. محققان براي اين منظور، يك پوشش زيستي در مقياس نانو ساختند كه متشكل از دو لايه متناوب است. ترومبين يك پروتئين خوني است كه وقتي فعال شود، روند تشكيل لخته و انعقاد و توقف خونريزي را موجب مي‌شود. محققان در اين پژوهش دريافتند ترومبين و يك ماده ديگر كه از چاي حاصل مي‌شود و اسيد تنيك نام دارد، مي‌توانند با هم پوششي ايجاد كنند كه ميزان زيادي ترومبين فعال داشته باشد. اين مواد را به صورت اسپري روي اسفنج‌ها مي‌پاشند. اسفنج‌ها پس از اسپري شدن، تا چند ماه‌ آماده مصرف هستند. به اين ترتيب ديگر نيازي نيست كه به فشردن و پانسمان محل خونريزي اتكا شود و از آنجا كه اسفنج به راحتي قابل شكل دادن و استفاده از آن در نقاط مختلف جراحت است، استفاده از آن بسيار ساده خواهد بود. در آزمايش‌هايي كه روي حيوانات انجام شد، فشردن بسيار ملايم اسفنج روي محل خونريزي در عرض ۶۰ ثانيه، خونريزي را متوقف مي‌كرد. اسفنج‌هايي كه حاوي ترومبين نباشند، دست‌كم به ۱۵۰ ثانيه زمان براي توقف خونريزي نياز دارند. در همين آزمايش، پانسمان با گاز نتوانست در عرض ۱۲دقيقه، خونريزي را بند بياورد. پژوهشگران ‌ام.‌اي.تي اين كشف خود را به همراه اسفنج‌هايي كه به شيوه مشابه به لايه‌اي از آنتي‌بيوتيك ونكومايسين آغشته هستند، به ثبت رساندند و اميدوارند كه در گام بعدي اسفنج‌هايي بسازند كه به طور همزمان هم ترومبين و هم آنتي‌بيوتيك داشته باشند.