..:::: منفعت استاتين‌ها براي همه ::::..
در نشريه لنست، گزارشي از همکاران طرح Cholesterol Treatment Trialists (CTT) به چاپ رسيده که در آن به کاهش خطر نسبي حوادث مهم قلبي- عروقي با مصرف استاتين‌ها (در حدود 20 درصد به ازاي هر يک ميلي‌مول در ليتر کاهش LDL) اشاره شده است. همچنين در اين گزارش آمده است که زنان و مردان، چه پير و چه جوان، حتي افراد بدون ابتلا به بيماري قلبي‌عروقي همه از استاتين‌ها بهره مي‌برند. اين يافته‌ها همگي حاکي از کارآمدي استاتين‌ها در پيشگيري اوليه و از بين بردن نگراني‌ها در مورد عوارض جانبي شديد احتمالي آنها در بالين است.
اين مطالعه که يک فرابررسي از 27 کارآزمايي باليني انجام شده در اين زمينه است، روي افراد با خطر کم حوادث قلبي- عروقي تمرکز دارد و درنهايت به اين نتيجه مي‌رسد که اين افراد هم حتي با وجود کلسترول طبيعي، از استاتين‌ها منفعت مي‌برند. به عبارت ديگر هر 1 ميلي‌مول در ليتر کاهش کلسترول LDL با کمک استاتين‌ها باعث کاهش 20 درصدي وقايع مهم قلبي‌عروقي در افراد خواهد شد که اين اثر، صرف‌نظر از جنس، سن، ميزان LDL پايه يا داشتن سابقه قبلي بيماري عروقي است. بنابراين به نظر مي‌رسد مزاياي استاتين‌ها بر عوارض جانبي قابل‌تصور آن برتري داشته باشد. البته اين مطالعه سوالات زيادي را به کار بالين اضافه مي‌کند: آيا هزينه‌هاي اضافي که با تجويز استاتين‌ها به همه افراد تحميل مي‌شود، قابل قبول است؟ آيا کاهش کلسترول LDL به ميزان يک ميلي‌مول در ليتر در مراقبت‌هاي اوليه روتين پايدار خواهد ماند؟ آيا تجويز استاتين‌ها براي افراد در معرض خطر حوادث قلبي- عروقي هزينه اثربخش است؟ اين مطالعه همچنين مي‌افزايد که 15 واقعه مهم قلبي‌عروقي در هر هزار نفر فرد درمان شده با استاتين‌ها در طول 5 سال قابل پيشگيري خواهد بود.
در حال حاضر دستورالعمل مراقبت‌هاي اوليه در انگلستان از تجويز دوزهاي بالاي استاتين‌ها پس از سندرم حاد کرونري حمايت مي‌کند. از اين رو آناليزهاي CTT اين اطمينان دوباره را به پزشکان عمومي مي‌دهد تا دوزهاي بالاتر استاتين‌ها را براي دستيابي به منافع بيشتر آنها تجويز کنند و اين نکته را در نظر داشته باشند که عوارض جانبي بالقوه آنها بر منافعشان برتري دارد و اين نگراني باعث نشود که کمتر دوزهاي بهينه را تجويز کنند. در حال حاضر فرم ژنريک استاتين‌ها با قيمت پايين به‌طور گسترده‌اي در دسترس قرار دارد و مطالعات هزينه- اثربخشي نيز نشان مي‌دهند که تجويز آنها براي همه افراد بالاي 50 سال از هزينه‌هاي کلي سلامت در مجموع مي‌کاهد، حتي اگر در افراد با شانس کم خطرات قلبي‌عروقي تجويز شود. براي به دست آوردن حداکثر اثر استفاده از استاتين‌ها، بايد افراد زيادي از جامعه تحت تجويز اين دارو قرار گيرند.
ترجمه يافته‌هاي CTT در بالين به راه‌هاي مقرون به صرفه‌تري براي شناسايي افراد براي درمان و نگهداري آنها روي رژيم‌هاي مطلوب نياز دارد. از آنجا که افراد بالاي 50 سال در معرض بيشتر خطر حوادث قلبي‌عروقي هستند، عملي‌تر آن است که سن را به عنوان تنها شاخص شروع تجويز استاتين‌ها قرار دهيم، همان‌طور که در مورد پلي‌پيل هم اين‌گونه عمل شده است. اين رويکرد از هزينه‌هاي اضافي مي‌کاهد. اما آنچه اکنون به عنوان چالش خودنمايي مي‌کند، آنکه آيا بايد دستورالعمل‌هاي موجود براساس يافته‌هاي جديد تغيير يابند؟